Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 9 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi "A" S.A. z siedzibą w R. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 lipca 2014 r., znak: [....] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: I. stwierdzić swoją niewłaściwość miejscową, II. przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. jako właściwemu miejscowo do jej rozpoznania.
W dniu 28 sierpnia 2014 r. "A" S.A. z siedzibą w R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 lipca 2014r., nr [.....] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 13 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego, a do rozpoznania sprawy właściwy jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia, może jednakże przekazać wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu rozpoznawanie spraw określonego rodzaju należących do właściwości innego wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeżeli wymagają tego względy celowości (art. 13 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Prezydent Rzeczypospolitej w rozporządzeniu z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego (Dz.U. z 2011 r., nr 89, poz. 506), które weszło w życie z dniem 30 maja 2011 r., a potem zostało zmienione 13 czerwca 2012 r., odmiennie uregulował (niż wynika to z art. 13 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) właściwość miejscową wojewódzkich sądów administracyjnych do rozpoznawania niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego. Zgodnie z § 1 cyt. rozporządzenia, rozpoznawanie spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j.: Dz.U z 2013 r. poz. 1414), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę.
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego, którego siedzibą jest miasto stołeczne W., a decyzja ta nie jest oparta o art. 92a ustawy o transporcie drogowym zatem na mocy przytoczonych przepisów, właściwym do rozpoznania sprawy ze skargi na decyzję tego organu jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w W.
Prawidłowe pouczenie w tym przedmiocie zawiera również zaskarżona decyzja.
Wobec powyższego Sąd postanowił, jak w sentencji na zasadzie art. 59 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z którego wynika, że jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu.