Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w R w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o unieważnienie zebrania wiejskiego wsi P
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 24 grudnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. W., F. W., L. H., J. K. i A. M. na uchwałę Rady Miejskiej w R z dnia 27 września 2012r. Nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o unieważnienie zebrania wiejskiego wsi P z dnia 19 maja 2012r. postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 11 czerwca 2012r. S. W. zwrócił się do Rady Miejskiej w R o unieważnienie zebrania wiejskiego wsi P z dnia 18 maja 2012r. i ponowne jego zwołanie.

W dniu 27 września 2011r. Rada Miejska w R wydała uchwałę Nr [...] w sprawie rozpatrzenia wniosku o unieważnienie zebrania wiejskiego wsi P z dnia 19 maja 2012r. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz § 7 ust. 2, § 8 i § 30 ust. 1 załącznika Nr 7 do uchwały Rady Miejskiej w R Nr [...] w sprawie statutów sołectw i osiedla w gminie R (Dz. Urz. Woj. Z 2011r. Nr 231, poz. 1886). W § 1 tej uchwały Rada Miejska stwierdziła, iż zebranie wiejskie w P w dniu 19 maja 2012r. zostało prawidłowo zwołane i przeprowadzone. Zdaniem Rady, zawarte we wniosku S. W. zarzuty były bezzasadne.

Pismem z dnia 22 października 2012r. S. W., F. W., L. H., J. K. i A. M. wnieśli skargę na powyższą uchwałę Rady Miejskiej w R domagając się jej uchylenia i unieważnienia zebrania wiejskiego.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w R wniosła o odrzucenie skargi, gdyż skarżący nie poprzedzili jej wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa oraz nie wykazali, że zaskarżona uchwała narusza ich interes prawny. Z ostrożności procesowej Rada Miejska w R wniosła również o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Wniesienie skargi na zaskarżoną w niniejszej sprawie uchwałę winno być zatem, zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących. W niniejszej sprawie powyższy wymóg nie został spełniony. W aktach sprawy brak jest bowiem jakiegokolwiek pisma skarżących, które mogłoby zostać uznane za wezwanie organu do usunięcia naruszenia. Fakt niepoprzedzenia skargi wezwaniem został również potwierdzony przez organ w odpowiedzi na skargę. Tym samym należy uznać, iż skarżący nie poprzedzili skargi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Niewyczerpanie przez skarżących drogi zaskarżenia uchwały organu gminy powoduje, iż skarga nie może zostać merytorycznie rozpatrzona i podlega odrzuceniu.

Ponadto zgodnie z treścią cyt. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaskarżona uchwała lub zarządzenie organu gminy musi naruszać interes prawny lub uprawnienie skarżącego. Kryterium "naruszenia interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja do wniesienia skargi na uchwałę lub zarządzenie organu gminy oznacza, że akt ten musi naruszać interes prawny skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego (por. wyrok NSA z dnia 3 czerwca 1996r., II SA 74/96, ONSA 1997, z. 2, poz. 89). Przypomnieć trzeba, iż w orzecznictwie przyjmuje się, że mieć interes prawny to tyle, co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do wystąpienia z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 22 lutego 1984r., I SA 1748/83). Przyjmuje się, że w postępowaniu administracyjnym interes ten musi być wywodzony przede wszystkim z przepisów prawa materialnego, natomiast w postępowaniu sądowoadministracyjnym, może być on oparty także o przepisy prawa procesowego lub ustrojowego. Ze skargą może więc wystąpić, co do zasady, podmiot, który wykaże "związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej" (B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 2003, s. 424).

Strona 1/2