Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi K. Ś. i K. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 października 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia postanawia: przyznać skarżącej K. K. prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niej radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
Skarżąca we wniosku o przyznanie prawa pomocy złożonym na formularzu "PPF" w dniu 18.12.2014 domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego. Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
W rubryce 6 formularza wpisała siebie i dwóch małoletnich synów.
Określając swój majątek podała, że nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Dochody gospodarstwa domowego oszacowała na 212 zł zasiłku rodzinnego i 578 zł zasiłku okresowego.
Wobec tego, że swoje starania o przyznanie prawa pomocy skarżąca podejmowała w związku ze złożoną skargą na postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia, wniosek skarżącego przekazano sądowi do rozpoznania w trybie art. 247 ppsa (vide: zarządzenie z 13.02.2015 r.). Z uwagi jednak na stwierdzony brak przesłanek do zastosowania tego przepisu akta przedłożono referendarzowi sądowemu (vide: zarządzenie z 2.04.2015 r.)
Z urzędu stwierdza się, że aktualne skierowano do Referendarza Sądowego 20 wniosków skarżącej (z tego w 13 przypadkach wniosek nie został złożony na urzędowym formularzu i braku tego pomimo wezwania nie uzupełniono). W 2014 r. wnioskodawczyni także ubiegała się przed tutejszym sądem o przyznanie takiego prawa.
Wskazując na powyższe podnieść należy, że w związku z tym okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, iż skarżąca boryka się z problemem ubóstwa i bezrobocia. Jest samotną matką. Jeden z synów uczy się w szkole podstawowej. Drugi uczęszcza do przedszkola. Jest zagrożona eksmisją. Nie reguluje bowiem odszkodowania za bezumowne korzystanie z mieszkania. Opłat za media dokonuje nieregularnie. Ma wykształcenie zawodowe. Korzysta ze świadczeń z ośrodka pomocy społecznej. Wobec tego, że ojciec dzieci pomaga jej w opiece i dokonuje sporadycznych zakupów, nie egzekwuje od niego niskich alimentów.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zacząć należy od tego, że zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Skarżąca korzysta więc z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych co oznacza całkowite zwolnienie strony z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków.
Co się natomiast tyczy żądanego ustanowienia radcy prawnego, to stosownie do art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwanej dalej "ppsa", osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym o ile nie jest w stanie ponieść tych kosztów postępowania bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i rodziny.
Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarżąca złożyła oświadczenia o jakim mowa w art. 252 ppsa. Oświadczenie to uzupełnione informacjami znanymi na zasadzie notorii urzędowej uznać należy za wystarczające. Tworzą bowiem w miarę spójny obraz sytuacji życiowej skarżącej i jej aktualnych możliwości płatniczych. Skarżąca generalnie rzecz biorąc jest osobą ubogą w potocznym tego słowa znaczeniu. Tak bowiem należy postrzegać samotną matkę z dwojgiem małoletnich dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym, bez majątku, zagrożoną eksmisją, nie będącą w stanie regulować odszkodowania za bezumowne korzystanie z mieszkania oraz opłacać mediów. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że niewielkie środki jakie skarżąca ma do dyspozycji wystarczają na opędzenie najpilniejszych potrzeb życia codziennego i pozwalają tylko na skromną egzystencję. Mając więc na uwadze powyższe i przewidując minimalny koszt opłat za czynności radców prawnych w postępowaniu przed sądami administracyjnymi można stwierdzić, że skarżącej nie będzie stać na wynajęcie kwalifikowanego pełnomocnika. Chociaż bowiem obiektywnie są to kwoty niewielkie to jednak relatywnie przekraczają możliwości płatnicze strony.