Wniosek w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 kwietnia 2015 r. wniosku K. Ś. o zwolnienie od kosztów i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi K. Ś. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 października 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: oddalić wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Skarżący K. Ś. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 października 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania. W skardze zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Z akt sprawy wynika, że treść zaskarżonego rozstrzygnięcia organu II instancji wynikała z faktu, że skarżący wniósł odwołanie od decyzji nieistniejącej.

Z treści formularza PPF wynika natomiast, że skarżący ma na utrzymaniu syna i trzy córki, jego dochodem jest zasiłek stały i okresowy w wysokości łącznie 635,50 zł, natomiast należności z tytułu czynszu, opłaty za prąd i leków nie uiszcza bo go nie stać.

Zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2015 r. referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 4 w zw. z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej "P.p.s.a." przekazał wniosek skarżącego sądowi do rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 258 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do czynności w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy, które mogą wykonywać referendarze sądowi należy w szczególności, m.in. przekazywanie wniosków do rozpoznania sądowi w przypadku, o którym mowa w art. 247.

Stosownie do art. 247 P.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że skarżący jest osobą niezamożną nie mniej jednak przepis art. 247 P.p.s.a. wprowadza samodzielną, negatywną przesłankę przyznania stronie prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Prawo to nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi, co oznacza, że ocena w tym przedmiocie dokonywana jest w oderwaniu od sytuacji materialnej strony. Stwierdzenie przez sąd, że w sprawie zachodzi sytuacja oczywistej bezzasadności skargi, skutkuje odmową przyznania prawa pomocy.

O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Oznacza, to że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi (por. postanowienie NSA z dnia 17.07.2014 r., sygn. akt II OZ 700/14).

Odnosząc powyższe do realiów badanej sprawy Sąd stwierdza, że skargę należało uznać za oczywiście bezzasadną. Skarżący wniósł bowiem odwołanie od decyzji, która nie została w ogóle wydana. Numer sprawy zawarty w odwołaniu skarżącego nie odpowiadał żadnemu numerowi sprawy prowadzonej przez organ I instancji. Taki stan rzeczy nie daje najmniejszych szans na uwzględnienie skargi skarżącego.

Podkreślić należy, że skarżący zainicjował ponad 160 spraw, z których znaczna część pozbawiona jest przedmiotu zaskarżenia. Sąd, jako gospodarz postępowania, będący jednocześnie dysponentem środków publicznych w tym zakresie, nie może akceptować sytuacji, w której koszty wszczętych przez skarżącego licznych, merytorycznie wątpliwych postępowań sądowych (głównych i wpadkowych) byłyby finansowane przez Skarb Państwa (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I OZ 1179/14 - wszystkie orzeczenia publ. na http//orzeczenia.nsa.gov.pl).

Odnośnie wniosku skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych Sąd podkreśla, że skarżący jest zwolniony z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit. a P.p.s.a., który stanowi, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Skoro zatem skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, jego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowy.

W konsekwencji powyższego wniosek o udzielenie prawa pomocy należało oddalić na podstawie art. 247 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze