Wniosek w przedmiocie stwierdzenia nieważności Zarządzenia Burmistrza Andrychowa Nr 2937/14 w sprawie powierzenia stanowiska dyrektora szkoły podstawowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy Andrychów o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu w sprawie ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 5 stycznia 2015 r. znak: WN-II.4131.1.2.2015 w przedmiocie stwierdzenia nieważności Zarządzenia Burmistrza Andrychowa Nr 2937/14 z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie powierzenia stanowiska dyrektora szkoły podstawowej postanawia oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.

Uzasadnienie

W dniu 9 lutego 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Wojewody Małopolskiego, wpłynęła skarga Burmistrza Andrychowa na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Małopolskiego z dnia 5 stycznia 2015 r. znak: WN-II.4131.1.2.2015 w przedmiocie stwierdzenia nieważności

Zarządzenia Burmistrza Andrychowa Nr 2937/14 z dnia 10 lipca 2014 r. w sprawie powierzenia stanowiska Dyrektora Szkoły Podstawowej nr 4 im. Mikołaja Kopernika w Andrychowie. W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że wykonanie treści zaskarżonego aktu nieodwracalnie niweczyłoby sens składania i rozpatrywania niniejszej skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm), Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Powołany przepis zawiera zamknięty katalog przesłanek pozytywnych warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Podstawową przesłanką zastosowania instytucji ochrony tymczasowej jest zatem istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego z uwagi na utratę przedmiotu świadczenia, który w skutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub poniesie on straty na życiu lub zdrowiu (por. postanowienia NSA: z 25 października 2005 r., I OZ 1074/05; z 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04). Nieodwracalny skutek z kolei to takie następstwo, konsekwencja, efekt, rezultat jakichś działań, których nie będzie można cofnąć lub których nie da się usunąć.

W orzecznictwie i literaturze konsekwentnie podkreśla się, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie danego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Jednocześnie, brak uzasadnienia takiego wniosku nie jest brakiem którego uzupełnienia winien żądać sąd. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) pozwalających wywieść, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Obowiązkiem strony jest więc poparcie wniosku twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania wspomnianego aktu lub czynności występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. postanowienia NSA: z 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07; z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09; z 10 grudnia 2010r., II FZ 536/10; z 1 marca 2011r., II FZ 17/11; z 8 października 2013r., II OZ 839/13; z 13 sierpnia 2009 r., I OZ 779/09; z 3 grudnia 2009 r., I OZ 1101/09; z 6 maja 2014 r. I OZ 341/14, z 3 lipca 2014 r. I OZ 661/14; B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie 4, Wolters Kluwer 2011, s. 229).

Dokonując oceny zasadności wniosku stwierdzić należy, że skarżąca gmina nie wykazała zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji określonych w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżąca gmina nie uprawdopodobniła, że zachodzą ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, ograniczając się do lakonicznego i skrótowego uzasadnienia. W takiej sytuacji Sąd pozbawiony został możliwości oceny zasadności wniosku, polegającej na zbadaniu, czy wykonanie zaskarżonego aktu może rodzić niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodować trudne do odwrócenia skutki dla strony skarżącej.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu na podstawie art. 61 § 3 Prawa o postepowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1