Skarga "A" Sp. z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie powiadomienia o zaksięgowaniu retrospektywnym kwoty uzupełniającej dług celny wniosku "A" Sp. z o.o. w O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Wołek po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi "A" Sp. z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie powiadomienia o zaksięgowaniu retrospektywnym kwoty uzupełniającej dług celny wniosku "A" Sp. z o.o. w O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z [...] nr [...] o powiadomieniu skarżącej "A" Sp. z o.o. w O. o zaksięgowaniu retrospektywnym kwoty uzupełniającej dług celny w wysokości 7080,00 złotych.

"A" Sp. z o.o. w O. wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Skarżąca uzasadniła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji tym, że przedsiębiorstwo spółki, jako stricte handlowe, w przypadku natychmiastowego pozbawienia go środków finansowych utraci możliwość funkcjonowania z punktu widzenia celów, dla których zostało powołane, co spowoduje trudne do odwrócenia skutki.

Dyrektor Izby Celnej postanowieniem nr [...] odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, iż skarżąca, nie uzasadniła w sposób przekonywujący niemożności uiszczenia należności celnych.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Postanowienie w sprawie wstrzymania aktu lub czynności wydane na podstawie § 2 i 3, sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności (§ 4). Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (§ 5). Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji (§ 6).

Orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma fakultatywny charakter, a więc sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nawet w wypadku, gdy występują w sprawie przesłanki przewidziane w powołanym wyżej przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Rozpoznając wniosek o ochronę tymczasową przez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, sąd nie rozważa kwestii zasadności zarzutów podniesionych w skardze, ponieważ ustawodawca takiej przesłanki nie wskazał w art. 61 § 3 p.p.s.a., natomiast w razie ewentualnego uwzględnienia skargi sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane (art. 152 p.p.s.a.).

Strona 1/2