Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. G. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 1 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem i synem.
Określając majątek swój i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym wskazała, że prócz mieszkania kwaterunkowego nie poosiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego oszacowała ok. 1160 zł brutto.
Uzasadniając swoje starania zaakcentowała, że jest jedynym żywicielem rodziny. Pracuje i jest zatrudniona ale obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim i z tego tytułu otrzymuje świadczenie ok. 1668 zł brutto. Syn i mąż są długotrwale bezrobotni, nie mają prawa do zasiłku. Miesięczne wydatki to ok. 150 zł za gaz, ok. 150 zł za prąd, ok. 200 zł na lekarstwa. Pozostała część wydatkowana jest na wyżywienie i środki czystości. Skarżąca podniosła, że od 10 lat leczy się na depresję.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zacząć należy od tego, że skoro niniejsza sprawa odnosi się do decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji utrzymującej w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji nakazującej skarżącej opróżnienie lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji jednostek podległych ministrowi właściwemu ds. wewnętrznych a rozstrzygniecie wydano w oparciu o przepisy rozdziału 8 ustawy o Policji regulujące kwestie przydziałów i opróżniania mieszkań przeznaczanych dla policjantów i jeśli w postępowaniu sądowoadministracyjnym jej przedmiot opatrzono symbolem "6211" opisywanym przez załącznik nr 1 do zarządzenia Prezesa NSA z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych jako "Przydział i opróżnienie lokalu mieszkalnego oraz kwatery tymczasowej w służbach mundurowych" więc sprawa przynależy do szeroko rozumianego zakresu spraw ze stosunków służbowych. Sytuacja taka oznacza, że skarżąca jest z mocy prawa zwolniona z obowiązku uiszczania opłat sądowych i ponoszenia wydatków (art. 239 pkt. 1 lit. d ppsa w związku z art. 241 ppsa). W konsekwencji przyjęcia, że strona korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych (por. III SA/Kr 480/09) wniosek w tym zakresie należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje jednak bez wpływu na drugie z żądań skarżącej a mianowicie ustanowienia adwokata. Zgodnie z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest bowiem związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). W sytuacji więc gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" przy czym owa "dokładność" stopniowana jest przeświadczeniem czy to sądu czy też referendarza, że strona okoliczności te wykazała to znaczy przedstawiła je w sposób przekonywujący.