Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 grudnia 2013 r. Nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a przyznać na rzecz radcy prawnego M. K. wykonującego zawód w Kancelarii Radcy Prawnego ul. [...], K, od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych, czterdzieści groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych, czterdzieści groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Wyrokiem z dnia 29 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M. S. w przedmiotowej sprawie.
Postanowieniem Referendarza Sądowego z dnia 22 sierpnia 2014 roku skarżącemu przyznane zostało prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na tej podstawie Sekretarz Rady OIRP w dniu 3 października 2014 roku wyznaczył dla M. S. pełnomocnika w osobie radcy prawnego M. K.
Działając w imieniu skarżącego wyznaczony pełnomocnik sporządził i wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 lipca 2014 roku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W skardze zawarty został wniosek o przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną w ramach prawa pomocy liczonego według norm przepisanych, które nie zostało pokryte w całości, ani w części.
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2014 roku Sąd I instancji przywrócił termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 października 2016 roku sygn. akt I OSK 431/15 skargę kasacyjną oddalił. Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu zostało przekazane do rozpoznania przez Sąd I instancji.
Wniosek wyznaczonego pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu kasacyjnym wraz ze stosownym oświadczeniem o nieuiszczeniu tych kosztów w całości, ani w części, został ponowiony w piśmie z dnia 12 grudnia 2016 roku (wpływ do WSA 14 grudnia 2016 roku).
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit "b" w/w rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosi 50% opłaty określonej w pkt 1, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit "c"), a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam radca prawny - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W niniejszej sprawie należy zastosować wyższy wskaźnik (75%), bowiem radca prawny M. K. został ustanowiony pełnomocnikiem M. S. po zakończeniu postępowania przed sądem I instancji. Zatem za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej opłata wynosi 180 zł (240 zł x 75% = 180 zł).
Opłata ta została podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (180 zł x 23% = 41,40 zł) w myśl § 4 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.