Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...], nr [...], w przedmiocie rozpatrzenia wezwania o usunięcie naruszenia interesu prawnego p o s t a n a w i a skargę odrzucić.
postanowienia WSA w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2008r.
Uchwałą z dnia [...] nr [...] w sprawie rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego, Rada Miasta działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 oraz art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym uznała za nieuzasadnione wezwanie M. K. do usunięcia naruszenia prawa uchwałą Rady Miasta z dnia [...], nr [...].
Pismem z dnia 26.02.2008r. (data nadania 28 lutego 2008r.) M. K. zaskarżyła przedmiotową uchwałę do sądu administracyjnego precyzując tę skargę pismem datowanym 3.03.2008r. W skardze zarzuciła naruszenie prawa, w tym zwłaszcza sprzeczność z aktami prawa miejscowego tj. uchwałą nr [...] i [...] oraz sprzeczność z art. 17 ustawy o ochronie zabytków z dnia 23 lipca 2003r.. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta wniosła alternatywnie o odrzucenie skargi z tego powodu, że zaskarżona uchwała nie jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 ust. 1 u.s.g. Zwrócono też uwagę, że nie został wyczerpany wymagany tryb poprzedzenia skargi wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego. Alternatywnie wniesiono także o oddalenie skargi uzasadniając merytorycznie ten wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Podstawową kwestią w niniejszej sprawie jest kwestia dopuszczalności wniesienia opisanej powyżej skargi z punktu widzenia zakresu kognicji sądu administracyjnego. Sąd administracyjny powołany został do kontroli działalności administracji publicznej. Zakres kontroli działalności administracji publicznej i stosowania przez wojewódzkie sądy administracyjne środków przewidzianych w ustawie z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa art. 3 § 1-3 tej ustawy. Obejmuje on m.in. skargi na: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, lub rozstrzygające sprawę co do istoty, inne niż określone w pkt 1-3 § 2 art.3 w/w ustawy akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a także akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, jak również inne akty podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Z treści § 3 cytowanego przepisu wynika, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki przewidziane w tych przepisach.
Jednym z takich szczególnych przepisów jest art. 101 ustawy o samorządzie gminnym z którego wynika uprawnienie każdego, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem organu gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej do zaskarżenia takiej uchwały po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia.
Oczywistym jest, co wynika z konstytucyjnej zasady praworządności (art. 7 Konstytucji RP), że wszystkie organy władzy publicznej działać muszą na podstawie i w granicach prawa. Sąd w niniejszym składzie podziela w tym zakresie pogląd prawny wyrażony w uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 18.03.2003r., II SA/Wr 2928/02, OSS 2004/1/10, iż zasada ta wiąże także radę gminy. Należy jednak z całą mocą podkreślić, że podejmowane przez radę gminy uchwały mogą mieć różny charakter: mogą dotyczyć nie tylko stosunków administracyjnoprawnych, ale także stosunków cywilnoprawnych, mogą mieć charakter generalny lub indywidualny, zewnętrzny lub wewnętrzny, itp. Ta różnorodność charakteru prawnego podejmowanych przez radę gminy uchwał implikuje różne reżimy prawne, którym będą one podlegać. Zdaniem Sądu orzekającego w niniejszej sprawie konieczne jest wyróżnianie obok tych uchwał rady gminy, o których mowa w cytowanym powyżej wyroku NSA a więc władczych rozstrzygnięć administracyjnych podejmowanych w ramach przyznanych prawem kompetencji, "innych" uchwał, które takiego charakteru nie mają.