Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. D. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak. [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] znak. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia [...] znak [...] o cofnięciu W. D. licencji nr [...] na wykonywanie transportu drogowego osób, udzielonej w dniu [...].
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie W. D. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Staroście Powiatowemu. Złożył ponadto wniosek o zawieszenie wykonalności zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
W świetle przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami, cytowana dalej jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. zawiera dwie alternatywne przesłanki wstrzymania zaskarżonego aktu, są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki te mogą zaistnieć łącznie lub oddzielnie. Mając na uwadze przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. należy uznać, że chodzi w tym przypadku o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004r., sygn. akt GZ 138/2004, nie publikowany). Jednakże podkreślenia wymaga, iż uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej.
W niniejszej sprawie skarżący złożył w skardze wniosek o zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący uzasadniając wniosek wskazał, że w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji będzie zmuszony do zwolnienia pracowników zatrudnianych przez jego firmę. Dodatkowo podkreślił, iż wykonanie decyzji pozbawi go środków do życia i utrzymania. Zatem, w ocenie skarżącego, wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje powstanie niepowetowanych i nieodwracalnych strat dla niego i zależnych od niego osób.
W ocenie Sądu skarżący uprawdopodobnił zaistnienie przesłanki określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wskazać należy bowiem, iż zaskarżoną do Sądu decyzją cofnięto skarżącemu licencję na wykonywanie zarobkowego przewozu drogowego osób. Cofnięta licencja była udzielona skarżącemu, który prowadzi w tym zakresie działalność gospodarczą. Tym samym wykonanie zaskarżonej decyzji na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego doprowadziłoby do wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków gospodarczych i ekonomicznych. Zaistniałyby bowiem trudne do odwrócenia skutki nie tylko dla skarżącego, ale także dla zatrudnionych u niego pracowników.
Tak więc wskazane przez skarżącego okoliczności uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu w rozpatrywanej sprawie. Skutki, na które powołuje się skarżący mogą bowiem być zakwalifikowane do kategorii "powodujących niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącym znacznej szkody" i "trudnych do odwrócenia".
Z uwagi zatem na występowanie w niniejszej sprawie ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji, złożony przez skarżącego wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji uznać należało za uzasadniony.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., Sąd postanowił jak w sentencji.