Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi T. H. na decyzję Wojewody z dnia 21 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia 21 lutego 2011 r. nr [...] Wojewoda uchylił decyzję Wójta Gminy w całości i orzekł o wymeldowaniu T. H. z miejsca pobytu stałego, z budynku nr [...] w miejscowości J, gmina D.
W dniu 21 marca 2011 r. skarżąca T. H., złożyła skargę na powyższą decyzję wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania. Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie został uzasadniony.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Postanowienie w sprawie wstrzymania aktu lub czynności wydane na podstawie § 2 i 3, sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności (§4). Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (§5).
Orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu prawnego ma fakultatywny charakter, a więc sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nawet w wypadku, gdy występują w sprawie przesłanki przewidziane w powołanym wyżej przepisie, od zaistnienia których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji zgodnie z art. 61 § 3 ww. ustawy jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę - majątkową, a także niemajątkową - która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy, więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń i okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca nie uzasadniła swojego wniosku, tak więc Sąd nie mógł ocenić czy spełnione zostały przesłanki z art. 61 p.p.s.a. które uzasadniałyby udzielenie ochrony tymczasowej.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie powołanych przepisów.