Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat A. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić wniosek.
Ustanowiony dla skarżącej na mocy postanowienia z dnia 20 czerwca 2008 r. (k. 34-37) adwokat z urzędu, wyznaczony przez organ samorządu zawodowego w osobie adwokat A. M. której skarżący udzielił pełnomocnictwa, w skierowanym do tutejszego sądu piśmie zatytułowanym "Pismo pełnomocnika z urzędu" zawiadomiła, że nie znalazła podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie jaki zapadł w sprawie przy czym stosowną opinię przesłała skarżącej i Dziekanowi właściwej ORA. Dla wykazania tego przedłożyła kopie potwierdzenia jej nadania listami poleconymi. Wskazując zaś na powyższe oraz art. 250 ppsa wniosła o "zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych".
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z aktualnie obowiązującymi rozwiązaniami przyjętymi w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części.
Skoro zatem w realiach rozstrzyganego przypadku adwokat A. M. nie złożyła takiego oświadczenia, bo nie ma go w treści jej pisma gdzie sformułowała li tylko osnowę wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie istniała inna możliwość jak tylko konieczność jego oddalenia.
W szczególności brak było podstaw, aby wzywać adwokat do uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 §1 ppsa w związku z art. 258 §1 i § 2 pkt. 8 ppsa. Dyspozycja normy przepisu art. 49 § 1 ppsa odnosi się bowiem wyłącznie do sytuacji gdy pismo obarczone jest brakami formalnymi. Zgodnie zaś z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 października 1998r. (sygn. II CKN 687/98 OSNC 1999/3/63), - który zachowuje aktualność na kanwie rozstrzyganego przypadku - oświadczenie to nie stanowi braku formalnego pisma lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku. Będąc nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów stanowi przesłankę do przyjęcia, że praca adwokata nie została wynagrodzona w związku z czym zachodzi podstawa poniesienia kosztów z tego tytułu przez Skarb Państwa na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. 82/16/124 ze zm.).
Nie istniała też możliwość wyinterpretowania treści takiego oświadczenia z osnowy wniosku "o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu według norm przepisanych". Po pierwsze wniosek pochodzi od profesjonalisty. Po drugie działanie takie prowadziłoby w istocie do niedopuszczalnego nadawania z urzędu składanym pismom treści, których są one pozbawione.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji.