Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. G. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.
Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną uwidocznił brak osób z którymi pozostawałby we wspólnym gospodarstwie domowym.
Określając swój majątek wskazał na 2 arową działkę zabudowaną drewnianym domem o powierzchni 40 m2 i najmowane mieszkania. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Swoje dochody oszacował na 280 zł na która to kwotę składa się 200 zł zasiłku okresowego i 80 zł dodatku mieszkaniowego.
Uzasadniając swoje starania podniósł, że należący do niego drewniany dom jest w bardzo złym stanie technicznym. Wymaga gruntownego remontu, nie nadaje się do wynajmu ani na działalność gospodarczą, która mogłaby przynosić dochód.
W oparciu o przedstawione przez organ wraz ze skargą akta administracyjne okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że skarżący otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej oraz dodatek mieszkaniowy. Jest stanu wolnego, zamieszkuje samotnie. Jest osobą bezrobotną. Na przestrzeni ubiegłego roku podejmował się zajęć dorywczych pracując jako parkingowy. Pozostaje w leczeniu specjalistycznym. Miesięczne obciążenia to 193 zł za czynsz, 10 zł za prąd i 50 zł za gaz. Skarżący ma trudne warunki mieszkaniowe.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. W konsekwencji uznania, że skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych jego wniosek w tym zakresie należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje jednak bez wpływu na drugie z żądań skarżącego a mianowicie ustanowienia adwokata. Zgodnie z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest bowiem związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). W sytuacji więc gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 §3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" przy czym owa "dokładność" stopniowana jest przeświadczeniem czy to sądu czy też referendarza, że strona okoliczności te wykazała to znaczy przedstawiła je w sposób przekonywujący.
Wnioskodawca złożył wymagane oświadczenie. Ponieważ szereg okoliczności pozostaje znanych orzekającemu na zasadzie notorii urzędowej więc oświadczenie to można uznać za wystarczające do oceny możliwości płatniczych strony. Skarżący generalnie rzecz biorąc jest osobą niezamożną. Tak bowiem wypada postrzegać osobę bezrobotną, z niewielkim majątkiem i znikomym dochodem, borykającą się z problemami natury zdrowotnej, która zmuszona jest ubiegać się o wsparcie w ramach pomocy społecznej. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że niewielkie środki jakie skarżący ma do dyspozycji wystarczają ledwo co na opędzenie najpilniejszych potrzeb życia codziennego. Uwzględniając to wszystko, udzielono więc skarżącemu pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustanawiając na jego rzecz adwokata, którego wyznaczy właściwy organ samorządu zawodowego. Konieczność wygospodarowania przez skarżącego środków na koszty kwalifikowanego pełnomocnika przekracza bowiem aktualnie jego możliwości i grozi zachwianiem sytuacji materialnej oraz bytowej strony w taki sposób że nie będzie w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.