Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa wskazując na swój stan rodzinny, posiadany majątek, aktualną wysokość i źródło dochodów. Oświadczenie to jest wystarczające dla oceny aktualnych możliwości płatniczych skarżącego. Zasługuje też na wiarę. Twierdzenia skarżącego znajdują bowiem w znacznej części potwierdzenie w treści przedłożonych a także zalegających na kartach akt (także pomocniczych) kopiach i dokumentach źródłowych, które stanowią obiektywne świadectwo przedstawionych w nich danych. Tyczy to przede wszystkim oświadczeń skarżącego co do posiadanego zadłużenia oraz dokonywanych potrąceń. Będąc osadzonym siłą rzeczy skarżący ma ograniczone możliwości czy zarobkowania co potwierdza przedłożone przezeń pismo. Okoliczność, że w zakładzie karnym skarżący powinien mieć zapewnione całodobowe utrzymanie nie zmienia tego obrazu w sposób zasadniczy. Przede wszystkim utrzymanie osadzonych w zakładzie karnym ogranicza się tylko do najniezbędniejszych ich potrzeb. Skarżący powinien zaś dysponować pewnymi minimalnymi środkami. Tym bardziej, gdy okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że boryka się też z problemami natury zdrowotnej (patrz także sygn. III SA/Kr 959/07).
Mając na uwadze powyższe można stwierdzić, że w aktualnej sytuacji skarżącego nie będzie stać na wynajęcie kwalifikowanego pełnomocnika. Chociaż bowiem kwoty te - uwzględniając stawki minimalne - obiektywnie są niewielkie, to jednak relatywnie przekraczają możliwości płatnicze skarżącego. Stąd należało skarżącemu przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić na jego rzecz radcę prawnego. Rozstrzygnięcie takie zabezpiecza skarżącemu gwarantowane konstytucją prawo do sądu. Nadto wspiera zasadę równości broni - będącą jednym z elementów szerszej koncepcji rzetelnego procesu - która wymaga, aby każda ze stron miała daną rozsądną możliwość przedstawienia swojej sprawy na zasadach, które nie stawiają jej w bardziej niekorzystnej sytuacji niż jej przeciwnika procesowego co także oznacza daną stronom możliwość zapoznania się i ustosunkowania do całości materiału dowodowego lub poczynionych oświadczeń. Na gruncie rozstrzyganego przypadku ma to znaczenie pierwszorzędne. Okoliczność, że skarżący jako osoba pozbawiona wolności aktualnie jest osadzony w zakładzie karnym stawia go bowiem w nieporównanie gorszej pozycji procesowej względem strony przeciwnej. Okoliczność, że pozostaje odpowiedzialny za taki stan rzeczy ma w tym aspekcie znaczenie drugorzędne.
Mając zaś na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 § 3 ppsa.