Wniosek w przedmiocie zasiłku celowego
Sentencja

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem. Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Określając swój majątek uwidocznił, że w jego skład wchodzi tylko 65 metrowe mieszkanie. Nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.

Uzasadniając swoje starania podniósł, że z powodu dramatycznej sytuacji zdrowotnej i materialnej od 2003 r. korzysta ze wsparcia oferowanego przez ośrodki pomocy społecznej. Nie jest w stanie opłacić honorarium pełnomocnika z wyboru. Jak podaje źródłem jego utrzymania jest otrzymywana z ZUS renta inwalidzka w kwocie 441,33 zł netto. Nie starcza ona jednak na zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych skarżącego w szczególności leczenia farmakologicznego rehabilitacji albowiem skarżącego obciążają znaczne stałe koszty utrzymania. Skarżący uważa, iż znajduje się na pograniczu skrajnego ubóstwa i nędzy zwłaszcza że swoje zadłużenie u osób trzecich szacuje na 27.200 zł. Pożyczki jakie zaciągał przeznaczał na pokrycie kosztów leczenia i rehabilitacji oraz spłaty części zadłużenia w spółdzielni mieszkaniowej obawiając się eksmisji.

Z przedłożonych przez skarżącego kopii dokumentów wynika, że faktycznie w kwietniu bieżącego roku otrzymał ze spółdzielni mieszkaniowej pismo informujące go o tym, że z uwagi na posiadane zadłużenie czynszowe w wysokości 2160,77 zł zarząd skierował do rady nadzorczej wniosek o wykluczenie go ze spółdzielni. Przedstawione kopie kart informacyjnych i zaświadczenia uwidaczniają, że z uwagi na stan zdrowia skarżący pozostaje w stałym leczeniu i rehabilitacji.

Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:

Zacząć wypada od tego, że skoro niniejsza sprawa jest z zakresu pomocy i opieki społecznej to tym samym skarżący pozostaje z mocy prawa zwolniony z obowiązku uiszczania tak opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków (art. 239 pkt. 1 lit. a ppsa w związku z art. 241 ppsa). Jeśli zatem skarżący korzysta ze zwolnienia przedmiotowego to w takiej sytuacji procesowej działaniem oczywiście bezcelowym było składanie przezeń wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (art. 244 §1 ppsa). O bezprzedmiotowości takiego żądania przesądza, bowiem aktualizowana determinantami prawnymi realna możliwość uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych w tym trybie. Innymi słowy skoro skarżący ma już z mocy prawa to, czego chce, to równocześnie nie może domagać się tego samego na wniosek.

Z tych względów należało postanowić jak w punkcie pierwszym działając na zasadzie art. 161 § 1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt. 7 ppsa.

Równocześnie godzi się zauważyć, że bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącego a mianowicie ustanowienia adwokata. Zgodnie bowiem z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 § 3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, uprzedniego złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt. 2 ppsa). Zwrócenia uwagi wymaga przy tym, że odmiennie aniżeli ma to miejsce w procesie cywilnym w przypadku osób fizycznych sądom administracyjnym odjęta została możliwość dokonania wyboru z uwagi na celowość takiego rozstrzygnięcia (por. art. 117 kpc). Przesłanką konieczną a zarazem wystarczającą jest tylko ustalenie, czy stronę stać czy też nie stać na poniesienie kosztów takiego pełnomocnika.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze