Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. P. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie adwokatowi A. P. wykonującemu zawód w spółce "A" w K. przy ul. [...] kwotę 360 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.
Postanowieniem z dnia 4 lipca 2005 r. (k. 16-17) ustanowiono dla skarżącego adwokata z urzędu, którego ORA wyznaczyła w osobie mecenasa A. P.(zarządzenie Dziekana ORA k. 24).
Po otrzymaniu od skarżącego pełnomocnictwa (k. 31) adwokat podjął czynności w postępowaniu przed sądem administracyjnym I instancji a po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2007 r. (k. 53) sporządził i wniósł skargę kasacyjną (k. 66-68).
Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy wskazując, w uzasadnieniu swego wyroku, że przepisy art. 209 i 210 ppsa mają zastosowanie tylko do kosztów między stronami, natomiast wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną należne od Skarbu Państwa przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 ppsa (k. 94).
W dniu 14 października 2008 r. wpłynął do tutejszego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek adwokata A. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu oświadczając, że koszty te nie zostały zapłacone w całości lub części (patrz także pismo z 23 października 2008 r.)
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) określając czynności, stawki minimalne i szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielnej przez adwokata ustanowionego z urzędu (§1 rozp.).
Zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w § 20 powołanego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części. W realiach rozstrzyganego przypadku zostało ono złożone przez adwokata.
W myśl § 2 ust. 2 powołanego rozporządzenia podstawę zasądzenia opłat stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5. Gdy chodzi o postępowanie przed sądami administracyjnymi konkretyzuje je umieszczony w rozdziale 5 rozporządzenia przepis §18 różnicując w zależności od instancji i przejawionej przez adwokata aktywności wysokość wskaźnika stawki należnego wynagrodzenia.
Wobec tego, że adwokat A. P. podejmował czynności w postępowaniu przed sądem administracyjnym I instancji a po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie sporządził i wniósł skargę kasacyjną przysługuje mu wynagrodzenie w łącznej wysokości 360 zł. Kwota ta odpowiada bowiem sumie stawek przewidzianych za czynności adwokackie przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji oraz za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (§18 ust. 1 pkt. 1 lit. c oraz pkt. 2 lit. b powołanego rozp. Min. Spr. z dnia 28 września 2002 r.). Brak było bowiem wystarczających podstaw do tego aby przyznać adwokatowi podwyższone wynagrodzenie (§2 ust. 1 rozp). Nie uzasadniał tego charakter sprawy ani obszerność jej akt. Przejawiona przez adwokata aktywność oraz zakres sporządzonej skargi kasacyjnej nie obiegały też od przeciętnych. Biorąc pod uwagę, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podzielił zapatrywań pełnomocnika a Naczelny Sąd Administracyjny nie odnalazł w skardze kasacyjnej usprawiedliwionych podstaw siłą faktu trudno mówić o wkładzie pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.
Na mocy §2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia ustalona opłata ulega jednak powiększeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.
Mając to wszystko na uwadze orzeczono jak w sentencji.