Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Halina Jakubiec po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. F. o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr: [...] w przedmiocie odmowy wydania wtórnika prawa jazdy p o s t a n a w i a przyznać W. F. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie adwokata.
W. F. wniosła 16.08.2007r. o przyznanie jej prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W załączonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz w dalszych pismach będących uzupełnieniem oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym podała, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z mężem oraz z rodziną córki. Łącznie rodzina składa się z sześciu osób, osiągających miesięcznie dochód 2528 zł. Oświadczyła, że nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani też przedmiotów wartościowych. Dom, w którym zamieszkuje stanowi wyłączną własność męża. Pobiera świadczenie rentowe w wysokości 528 zł. Co do wydatków i obciążeń - przedstawiła rachunek za leki opiewający na kwotę 128,80 gr z [...] 12.2007r. jak też dokumenty typu skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne oraz zaświadczenia lekarskie o uczęszczaniu na zabiegi rehabilitacyjne, potwierdzające problemy zdrowotne, przy czym ogólnie wskazała, że wydaje średnio na leczenie kwotę 200 zł. Opłaca rachunek telefoniczny w kwocie wynoszącej 27,50 zł. Wskazała również, że pobierane świadczenie rentowe obciążone jest zajęciem komorniczym w wysokości 220,20 zł miesięcznie. Załączyła informację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] 2006r. o realizacji zawiadomienia komornika o zajęciu renty.
W dniu 26.11.2007r. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie oddalił wniosek W. F. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Skarżąca wniosła od postanowienia w terminie sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek W. F. zasługuje na uwzględnienie.
Art. 245 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. W zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przesłanki, jakimi powinien kierować się Sąd rozpatrując wniosek o prawo pomocy w zakresie całkowitym uregulowane są z kolei w art. 246 § 1 pkt 1 w/w ustawy w ten sposób, iż przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W ocenie Sądu pomimo, iż na aktualnym etapie postępowania koszty sprawy sprowadzają się do kwoty 200 złotych (tytułem wpisu sądowego od skargi) należy stwierdzić, iż sytuacja finansowa skarżącej daje podstawy do wysunięcia tezy, iż nie posiada ona wolnych środków, które mogłaby przeznaczyć na potrzeby postępowania sądowego. Wskazuje na to zestawienie uzyskiwanego przez nią dochodu czyli renty w wysokości 528 zł, pomniejszonej o potrącenie dokonywane przez ZUS (w wykonaniu zawiadomienia Komornika o zajęciu renty) czyli dochodu w sumie wynoszącego 307,80 zł z czynionymi przez nią wydatkami na media tj. kwotę 27,50 zł oraz na leczenie ok. 200 zł. Co prawda wnioskująca nie wskazała wyraźnie czy kwoty te są stałymi kwotami wydatkowanymi miesięcznie, niemniej jednak z uwagi na rodzaj schorzenia dotyczący kręgosłupa należy przyjąć, iż wydatki te są powtarzające. Sąd ma na uwadze, iż W. F. zamieszkuje wraz z pracującym mężem oraz to, że z zasady wynikającej z kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że małżonkowie zobowiązani są do wzajemnej pomocy, w tym materialnej, niemniej jednak z uwagi na oświadczenie, iż w zasadzie nie partycypuje w kosztach utrzymania domu należy stwierdzić, iż dochód jej męża jak też rodziny córki przeznaczany jest właśnie ten cel. Tym bardziej uzasadnia to tezę, iż W. F. nie posiada środków pieniężnych na koszty związane z zainicjowanym przez nią postępowaniem sądowym. Kwotę, która pozostaje po odliczeniu jej osobistych wydatków należy uznać z punktu widzenia doświadczenia życiowego za przeznaczoną na potrzeby dnia codziennego.
Rozpatrując wniosek o prawo pomocy należy mieć na uwadze, iż fiskalne potrzeby postępowania sądowego nie mogą doprowadzić stron do ubóstwa, pozbawiając ich ostatnich posiadanych środków pieniężnych.
Wobec powyższego Sąd w oparciu o art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.