Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. D. o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi E. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku celowego postanawia: przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym ustanawiając na jej rzecz adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się ustanowienia adwokata. Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z synem. Określając majątek swój i osób pozostających z nią we wspólnym gospodarstwie domowym wskazała, że nie ma nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Miesięczne dochody swego gospodarstwa oszacowała na 520 zł renty socjalnej syna, 150 zł przyznanego mu zasiłku pielęgnacyjnego oraz 520 zł opiekuńczego (świadczenia pielęgnacyjnego na syna). Uzasadniając swoje starania podała, że po opłaceniu rachunków za prąd, wykupieniu lekarstw i spłacie rat niewiele zostaje im na życie.
Z uwagi na fakt, że niniejsza sprawa nie jest pierwszą ani jedyną jaką skarżąca podaje pod rozstrzygnięcie tutejszemu sądowi więc w oparciu o wcześniejsze wyjaśnienia skarżącej składane w innych sprawach (III SA/Kr 1226/09; III SA/Kr 870/09) a także na podstawie dokumentów złożonych do pomocniczych akt administracyjnych okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że skarżąca i jej syn pozostają w leczeniu. Syn skarżącej legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Skarżąca posiada nadający się do remontu dom w którym mieszka. Dom pozbawiony jest podstawowych wygód, brak w nim kanalizacji. Skarżąca miewała problemy z terminowym regulowaniem należności za prąd. Ponosi wydatki na leki. Ubiega się choć z różnym skutkiem o różne formy wsparcia ze środków pomocy społecznej.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 2 osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym m.in. poprzez ustanowienie adwokata z urzędu (art. 245 §3 ppsa) o ile - poza wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku dla swego koniecznego utrzymania. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa) a owa dokładność stopniowana jest przekonaniem sądu i referendarza, że strona podnoszone przez siebie okoliczności "wykazała". Zgodnie natomiast z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względnie wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się w sytuacji strony i nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony o składanie dodatkowych oświadczeń i przedkładanie dokumentów źródłowych. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty postępowania pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony nie będzie stać na ich poniesienie to może wydać rozstrzygniecie bez konieczności prowadzenia dalszych czynności.
Skarżąca złożyła wymagane oświadczenie, które uzupełnione informacjami znanymi na zasadzie notorii urzędowej jest wystarczające do oceny możliwości płatniczych strony. Te nie rysują się szczególnie. Skarżąca nie należy do osób zamożnych. Tak bowiem wypada należy postrzegać osoby dysponujące niewielkim majątkiem i znikomym dochodem, zmuszone ubiegać się o wsparcie w ramach pomocy społecznej. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że niewielkie środki jakie skarżąca ma do dyspozycji wystarczają na opędzenie najpilniejszych potrzeb życia codziennego rodziny. Nie można też tracić z pola widzenia problemów zdrowotnych syna. Uwzględniając to wszystko, udzielono skarżącej pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustanawiając na jej rzecz adwokata, którego wyznaczy właściwy organ samorządu zawodowego. Konieczność wygospodarowania przez skarżącą środków na koszty kwalifikowanego pełnomocnika przekracza bowiem aktualnie jej możliwości i grozi zachwianiem sytuacji materialnej oraz bytowej rodziny w taki sposób że nie będzie w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.