Wniosek w przedmiocie choroby zawodowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 marca 2011 r. wniosku J. J. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie z Jego skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 18 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie

We wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego. Skarżący sam prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Wskazując na swoje miesięczne dochody podał, że utrzymuje się ze środków otrzymywanych z pomocy społecznej.

Postanowieniem z dnia 11 lutego 2011 r. Referendarz Sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie dla niego radcy prawnego.

Sprzeciw od powyższego postanowienia złożył skarżący podnosząc, że zasiłek stały w kwocie 444 zł otrzymał ostatni raz 20 marca 2010 r. W dniu 14 stycznia 2011 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej odmówił mu prawa do zasiłku celowego. Podniósł, że zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego powinno być ustanowione dla niego w zakresie całkowitym.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż niniejsza sprawa dotyczy choroby zawodowej oznacza to, że skarżący z mocy prawa jest zwolniony od kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002, Nr 153, poz. 1270) zwanej dalej p.p.s.a., w związku z art. 241 tej ustawy.

Zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. c. p.p.s.a., obowiązek uiszczenia kosztów sądowych nie ciąży na stronie skarżącej działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych.

Skoro skarżący jest z mocy prawa zwolniony od konieczności ponoszenia kosztów sądowych, to jego wniosek w tym zakresie jest bezprzedmiotowy. Z tego względów na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym postanowienia.

Zgodnie z art. 244 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Artykuł 245 § 1 p.p.s.a. stanowi, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z paragrafem 3 ww. przepisu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Zgodnie z artykułem 246 § 1 pkt 2 przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. W orzecznictwie sądowym powszechnie prezentowane jest stanowisko, że przyznanie prawa pomocy powinno mieć charakter wyjątkowy i winno być stosowane w stosunku do osób pozostających w faktycznym ubóstwie.

Z powyższego wynika, że strona dochodząca swoich praw na drodze sądowej ma prawo do ubiegania się o przyznanie jej prawa pomocy, jednakże dla skuteczności złożonego w tej materii wniosku zobowiązana jest spełnić przesłanki określone przepisami prawa, które regulują instytucję prawa pomocy. Użyte w art. 246 ustawy sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uznał biorąc po uwagę całokształt okoliczności sprawy, że skarżący wykazał spełnienie przesłanek do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Skarżący nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani żadnych wartościowych przedmiotów. Do stycznia 2011 r. utrzymywał się z pomocy społecznej tj. zasiłku celowego, obecnie nie ma żadnych źródeł dochodu.

Dlatego też Sąd działając na podstawie wyżej wymienionych postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny