Wniosek w przedmiocie zajęcia stanowiska wobec wezwania Rady Gminy do usunięcia naruszenia prawa
Sentencja

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 29 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. G. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zajęcia stanowiska wobec wezwania Rady Gminy do usunięcia naruszenia prawa postanawia: przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić go z kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata.

Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.

Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz dwoma synami.

Określając swój majątek uwidocznił, że nie ma żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych..

Dochody swego gospodarstwa domowego skarżący oszacował w ten sposób, ze wskazał na kwotę 567,21 zł miesięcznego wynagrodzenia żony oraz 700 zł w skali całego roku z prac zleconych.

Uzasadniając swoje starania zaakcentował, że jego rodzina znajduje się w trudnej sytuacji. Skarżący od dawna nie pracuje. Jest zarejestrowany we właściwym urzędzie pracy jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. Dodatkowo wyjaśnił, że w 2003 r. miał wypadek samochodowy, od tamtego czasu ciągle się leczy i przechodzi różne rehabilitacje. Jak powiada legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. Żona pracuje na pół etatu i zarabia 348 zł plus 178 zł rodzinnego. Miewa też zlecenia lecz nie są to zajęcia specjalnie popłatne gdyż w ciągu roku zarabia z tego tytułu tylko około 700 zł. Skarżący wychowuje dwóch małoletnich synów z których jeden choruje na astmę a drugi jest alergikiem. Z uwagi na wymienione trudności korzysta z pomocy rodziców z którzy zamieszkują pod tym samym adresem. Ich pomoc polega na tym, że biorą na siebie ciężar opłat i utrzymania mieszkania. Skarżący korzysta ze wsparcia oferowanego przez ośrodek pomocy społecznej.

Do wniosku dołączył kopię zaświadczenia z urzędu pracy, decyzji o przyznaniu zasiłków celowych.

Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:

Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 2 ppsa osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych pełnomocnika (art. 245 §3 ppsa) o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży stosowne oświadczenie i wykaże że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W realiach niniejszej sprawy skarżący złożył wymagane oświadczenie. Jest ono wystarczające do oceny jej aktualnych możliwości płatniczych strony. Z uwagi na fakt, że wyjaśnienia skarżącego są spójne i logiczne, nie odbiegają od zasad doświadczenia życiowego a nadto dla wykazania że boryka się z problemem bezrobocia i jest zmuszony korzystać ze wsparcia oferowanego przez ośrodki pomocy społecznej przedłożył kopie stosowych dokumentów źródłowych, należy je uznać za wystarczające dla oceny aktualnych możliwości płatniczych skarżącego. Niewielkie nieścisłości położyć zaś na karb nieporadności strony.

Skarżący generalnie rzecz ujmując - przynależy do osób niezamożnych. Tak bowiem należy postrzegać osobę bezrobotną, bez majątku, obarczoną czteroosobową rodziną borykającą się problemami natury zdrowotnej, zmuszoną korzystać ze wsparcia ośrodka pomocy społecznej oraz rodziców. Mając to na uwadze i przewidując wysokość kosztów sądowych w sprawie można dojść do konkluzji, że choć obiektywnie są to kwoty niewielkie to jednak skarżący nie będzie w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania swojego i rodziny. Z tego względu należało udzielił mu pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Rozstrzygnięciu takiemu nie sprzeciwiało się uprzednie przekazanie wniosku do rozpatrzenia sądowi w trybie art. 247 ppsa. Skoro bowiem sędzia przewodnicząca zdecydowała przekazać na powrót wniosek strony do rozpatrzenia referendarzowi sytuacja taka siłą rzeczy oznacza ni mniej ni więcej jak tylko, że zdaniem sądu okoliczności związane z wniesieniem skargi nie są jednoznaczne i wymagają głębszej analizy prawniczej co siłą faktu pozbawia skargę cechy oczywistej bezzasadności.

Z przytocznych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.

Strona 1/1