Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 24 października 2007 r. Nr: [...] w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej p o s t a n a w i a I) zwolnić skarżącą od kosztów sądowych; II) ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka
W skardze na uchwałę Rady Miasta z dnia 24 października 2007 r. Nr: [...] w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej skarżąca M. K. zawarła wniosek o zwolnienie jej z kosztów postępowania oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, dlatego, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 5 czerwca 2012 roku, skarżącej został przesłany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia i odesłania do tut. sądu w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W zakreślonym terminie skarżąca uzupełniła brak przesyłając wypełniony formularz "PPF". Z oświadczenia zawartego we wniosku wynika, iż wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Źródłem jej dochodu jest świadczenie emerytalne, którego wysokość, po odliczeniu zajęć komorniczych, wynosi 907 zł. W skład majątku M. K. wchodzi nieruchomość o powierzchni 80 m² we współwłasności oraz nieruchomość rolna wielkości 90 arów otrzymane w spadku po rodzicach oraz mieszkanie o powierzchni 37 m² bez tytułu prawnego. Wnioskodawczyni nie posiada zasobów pieniężnych, ani przedmiotów wartościowych.
Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżąca podniosła, iż nie stać jej na adwokata, który jest niezbędny ze względu na jej wiek (87 lat) oraz zły stan zdrowia i niepełnosprawność. Wnioskodawczyni jest osobą nieporadną i samodzielnie nie jest w stanie bronić swoich interesów w sprawie. Z pobieranego świadczenia przez nią komornik potrąca kwotę 270 zł ze względu na zaległości czynszowe. Skarżąca nie płaci odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w wysokości ponad 200 zł
Mając powyższe na uwadze, zważono, co następuje:
Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie osobie wnioskującej szeroko rozumianego prawa do sądu, a wiec możliwości skorzystania ze wszystkich przysługujących stronie uprawnień, jeżeli znajduje się ona w położeniu uniemożliwiającym poniesienie we własnym zakresie związanych z tym kosztów. Przyznanie prawa pomocy, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym), lub gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym). W niniejszej sprawie skarżąca domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. Użyte w art. 246 p.p.s.a. sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W ocenie orzekającego skarżąca M. K. w wystarczającym stopniu wykazała, iż znajduje się w sytuacji kwalifikującej do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Sytuacja materialna i zdrowotna wnioskodawczyni jest bowiem trudna. Co prawda dysponuje ona majątkiem nieruchomym w postaci domu oraz nieruchomości rolnej otrzymanych w spadku po rodzicach, jednakże stan techniczny nieruchomości jest bardzo zły. Dom nie nadaje się do używania w celach mieszkaniowych, brak w nim urządzeń sanitarnych, oprócz energii elektrycznej nie ma dostępu do mediów, nie ma toalety, ani dostępu do wody, nie ma także możliwości jego ogrzania. Skarżąca nie ma zatem możliwości, aby czerpać z tej nieruchomości korzyści. Jedynym źródłem jej utrzymania .jest emerytura w wysokości 907 zł. Po opłaceniu wydatków na mieszkanie, leki i telefon skarżącej pozostaje niewiele środków pieniężnych. Biorąc pod uwagę wiek skarżącej (87 lat), niepełnosprawność, brak jakichkolwiek oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mogłyby zostać spieniężone skarżąca nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów zainicjowanego postępowania sądowego.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 245 § 2, art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).