Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. G. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 26 lutego 2014 r. Nr: [...] w przedmiocie zasiłków celowych p o s t a n a w i a przyznać na rzecz radcy prawnego P. G. wykonującego zawód w Kancelarii Radcy Prawnego ul. [...], K, od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych, czterdzieści groszy) zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych, czterdzieści groszy), stanowiącą wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 sierpnia 2014 roku przyznane zostało skarżącemu M. S. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego z urzędu. Na tej podstawie Dziekan Rady OIRP w dniu 25 września 2014 roku wyznaczył dla skarżącego pełnomocnika w osobie radcy prawnego P. G.
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M. S. oraz przyznał na rzecz radcy prawnego P. G. kwotę 240 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 20 lutego 2015 roku do tut. Sądu wpłynęła skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2014 roku sporządzona przez radcę prawnego P. G. W skardze zawarty został wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w związku ze sporządzeniem skargi kasacyjnej i postępowaniem przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, które to koszty nie zostały uiszczone w całości, ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 października 2016 roku sygn. akt I OSK 948/15 skargę kasacyjną oddalił. Na rozprawie przed NSA w dniu 28 października 2016 roku radca prawny K. H., działająca na podstawie udzielonego przez radcę prawnego P. G. pełnomocnictwa substytucyjnego, podtrzymała wnioski zawarte w skardze kasacyjnej.
Wniosek wyznaczonego pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej został ponowiony w piśmie z dnia 21 grudnia 2016 roku.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Od dnia 2 listopada 2016 roku szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715).
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit "a" w/w rozporządzenia opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 75 % opłaty określonej w pkt 1, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł (zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit "c"). Zatem za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym opłata wynosi 180 zł (240 zł x 75% = 180 zł).
Opłata ta została podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (180 zł x 23% = 41,40 zł) w myśl § 2 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 250 § 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.