Wniosek w przedmiocie przekazania pisma według właściwości
Sentencja

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. - B. o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. W. - B. na postanowienie Wojewody z dnia 12 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie przekazania pisma według właściwości postanawia: ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.

Inne orzeczenia o symbolu:
6059 Inne o symbolu podstawowym 605
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Skarżąca w złożonym dnia 26 maja 2009 r. na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się ustanowienia adwokata.

Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.

Objaśniając swoją sytuację rodzinną uwidoczniła brak osób z którymi pozostawałaby we wspólnym gospodarstwie domowym.

Określając swój majątek podała, że nie ma żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.

Stałe miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego oszacowała na kwotę 591 zł renty.

Uzasadniając swoje starania wyraziła głębokie zaniepokojenie sygnalizowanymi przez siebie okolicznościami.

Z uwagi na fakt, że niniejsza sprawa nie jest jedną jaką skarżąca poddała kognicji tutejszego wojewódzkiego sądu administracyjnego więc okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, iż zajmuje trzypokojowe mieszkanie spółdzielcze, za które płaci 392,98 zł, do tego dochodzi jeszcze ok. 14 zł wydatków na prąd i ok. 21 zł za gaz. Skarżąca boryka się z problemem niepełnosprawności i zdrowotnymi (aktualizacja wywiadu środowiskowego w aktach administracyjnych dołączonych do sprawy o sygn. III SA/Kr 837/08) .

Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:

Okoliczność, że przed złożeniem obecnego wniosku o ustanowienie adwokata skarżąca wcześniej domagała się zwolnienia od kosztów sądowych (k. 23) które na mocy postanowienia z dnia 29 października 2008 r. uzyskała (k. 31 i n.) nie ma większego znaczenia, po prostu dlatego, że przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa" nie sprzeciwiają się możliwości wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Co więcej, ponieważ aktualne żądanie skarżącej nie zachodzi na wcześniej udzielone prawo pomocy jej wniosek można i należy rozpatrzyć w oparciu o przepisy określające przesłanki materialne warunkujące przyznanie prawa pomocy bez potrzeby sięgania do trybu przewidzianego w art. 165 ppsa. Inna rzecz, że wskutek przyjętej taktyki procesowej wniosek skarżącej należy rozpatrywać nie pod kątem przesłanki warunkującej przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym lecz pod kątem przesłanki warunkującej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym a więc z przepisu art. 246 §1 pkt. 1 ppsa. Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że w przypadku kolejnego pozytywnego dla niej rozstrzygnięcia skarżąca mimo wnioskowania o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym siłą faktu skorzysta jednak z prawa pomocy w zakresie całkowitym, które obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata (por. art. 245 § 2 ppsa). Przyjęciu odmiennej optyki stoją więc na przeszkodzie i argumenty jakie daje się wywieźć z porównania zakresów logicznych przepisów art. 245 §3 i §2 ppsa i zapatrywanie, że obniżenie standardów w takim przypadku, stanowiłoby nieuzasadnione uprzywilejowanie wnioskodawcy składającego dwa następujące po sobie wnioski najpierw poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych a następnie poprzez ustanowienie na swoją rzecz kwalifikowanego zastępstwa procesowego w stosunku do wnioskodawców żądających od razu przyznania im prawa pomocy w zakresie całkowitym. Rozważania te gdy chodzi o sytuację skarżącej mają przy tym walor li tylko teoretyzujący. Na podstawie złożonego wraz z wnioskiem (art. 243 ppsa) oświadczenia o jakim mowa w art. 252 ppsa a także opierając się na informacjach znanych z urzędu i odwołując do argumentacji zbieżnej z powołaną wcześniej należy podnieść, że możliwości płatnicze rencistki otrzymującej niezbyt wysokie świadczenie a przy tym borykającej się z problemami natury z zdrowotnej są znikome. Zbycia mieszkania (pomijając jego problematyczność) w celu zdobycia środków na koszty postępowania trudno od niej wymagać. (por. także orzecz. SN z 6.11. 1953 r., IC 1427/53 OSN 54/2/52). Biorąc pod uwagę problemy zdrowotne skarżącej trudno czynić jej zarzuty, że nie stara się poprawić swej sytuacji własnym staraniem. Wreszcie skarżąca nie za bardzo miała możliwości poczynienia oszczędności gdyż środki jakimi dysponuje wystarczają co najwyżej na skromną egzystencję.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie powołanych wyżej przepisów.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6059 Inne o symbolu podstawowym 605
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda