Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym skargi B. W. na uchwałę Rady Gminy M z dnia 20 listopada 2015 r. Nr [...] w przedmiocie wysokości opłat ponoszonych przez mieszkańców, zakłady i instytucje użyteczności publicznej w Gminie M za zrzut i unieszkodliwienie ścieków komunalno-bytowych postanawia odrzucić skargę.
B. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Rady Gminy M z dnia 20 listopada 2015 r. Nr [...] w przedmiocie wysokości opłat ponoszonych przez mieszkańców, zakłady i instytucje użyteczności publicznej w Gminie M za zrzut i unieszkodliwienie ścieków komunalno-bytowych.
Zarządzeniem z dnia 20 lipca 2016 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez podpisanie skargi, wykazanie, że poprzedził skargę pisemnym wezwaniem Rady Gminy M do usunięcia naruszenia prawa zaskarżoną uchwałą w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe zarządzenie zostało doręczone skarżącemu w dniu 1 sierpnia 2016 r. Wyżej opisane braki skargi nie zostały uzupełnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, określanej dalej jako P.p.s.a.), skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Wobec tego do skargi znajduje zastosowanie art. 46 § 1 pkt 3 P.p.s.a., zgodnie z którym każde pismo powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie siedmiu dni pod odpowiednim rygorem. W przypadku skargi rodzaj rygoru ustawodawca określił w art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.
W niniejszej sprawie skarżący, prawidłowo wezwany, nie uzupełnił braku formalnego skargi w postaci jej podpisania. W aktach sprawy znajduje się potwierdzenie otrzymania zarządzenia Sądu o uzupełnienie braku skargi w postaci jej podpisania i z tego potwierdzenia wynika, że otrzymał to zarządzenie skarżący w dniu 1 sierpnia 2016 r.
W sprawie zaistniała również druga przesłanka do odrzucenia skargi.
Zgodnie z art. 52 § 1 P.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Podstawą do wniesienia do sądu administracyjnego skargi na przedmiotową uchwałę będącą aktem prawa miejscowego, jest art. 3 § 2 pkt 5 P.p.s.a. w związku z art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym "Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego". Warunkiem zatem wniesienia do sądu administracyjnego skargi na uchwałę organu gminy jest jej poprzedzenie wezwaniem organu gminy, który wydał kwestionowaną uchwałę, do usunięcia naruszenia. Dopiero bezskuteczność takiego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia umożliwia zaskarżenie uchwały do sądu administracyjnego.
W przedmiotowej sprawie powyższy warunek uprzedniego wezwania do usunięcia naruszenia nie został spełniony. W aktach brak takiego pisma, które byłoby wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa Gminy M uchwałą z dnia 20 listopada 2015 r. Nr [...]. Skarżący wezwany o wykazanie wyczerpania trybu zaskarżenia również takiego pisma nie przedłożył. Tym samym należy uznać, że skarżący nie poprzedził swojej skargi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Wobec zatem brzmienia powołanych powyżej przepisów, tj. art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 52 § 1 P.p.s.a. należy stwierdzić, że skarżący nie spełnił przesłanki warunkującej skuteczne skierowanie skargi do sądu administracyjnego. Wniesienie bowiem do sądu administracyjnego skargi bez uprzedniego wyczerpania przysługującego środka zaskarżenia, tj. wymaganego przez ustawę wezwania do usunięcia naruszenia jest niedopuszczalne i skutkuje odrzuceniem skargi, stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. z którego wynika, że sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne.
Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. oraz art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.