Wniosek w przedmiocie zasiłku okresowego
Sentencja

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: I. umorzyć postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, II. przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym i ustanowić dla niej radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Skarżąca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagała się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.

Oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.

Objaśniając swoją sytuację rodzinną uwidoczniła, że pozostaje w jednoosobowym gospodarstwie domowym.

Określając swój majątek podała, że jest współwłaścicielką w udziale wynoszącym - części domu gdzie zamieszkuje. Nie ma żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.

Stałe miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego skarżąca oszacowała na kwotę 325,50 zł otrzymywanych zasiłków okresowego i celowego.

Uzasadniając swoje starania zaakcentowała, że nie posiada środków finansowych, które umożliwiałyby jej skuteczne dochodzenie swoich praw.

Na podstawie dołączonych do skargi akt administracyjnych okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, że wymieniony przez skarżącą zasiłek okresowy ostatnio został jej przyznany na okres od dnia 1 maja 2008 r. do 31 sierpnia 2008 r. (decyzja k. 1178 akt admini). Skarżąca mieszka sama. Jest osobę bezrobotną, zarejestrowaną w urzędzie pracy (k. 1139). Z energię ostatnimi czasy płaciła rachunki po 49-79 zł (k. 1137-1135). Z uwagi na fakt, że niniejsza sprawa nie jest jedyną jaką skarżąca inicjuje przed tutejszym sądem więc okolicznościami znanymi pozostaje i to, że w domu którego skarżąca jest współwłaścicielką użytkuje jeden pokój, łazienkę oraz kuchnię. Korzysta z różnych form wsparcia oferowanych przez ośrodek pomocy społecznej (k. 953; 952; 951; 950; 949 akt admin. dołączonych III SA/Kr 676/08 do).

Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:

Zacząć wypada od tego, że skoro niniejsza sprawa jest z zakresu pomocy społecznej (symbol 6320) to tym samym skarżąca pozostaje z mocy prawa zwolniona z obowiązku uiszczania tak opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków (art. 239 pkt. 1 lit. a ppsa w związku z art. 241 ppsa). Jeśli zatem skarżąca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego to w takiej sytuacji procesowej działaniem oczywiście bezcelowym było składanie przezeń wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (art. 244 §1 ppsa). O bezprzedmiotowości takiego żądania przesądza, bowiem aktualizowana determinantami prawnymi realna możliwość uzyskania zwolnienia od kosztów sądowych w tym trybie. Innymi słowy skoro skarżąca ma już z mocy prawa to, czego chce, to równocześnie nie może domagać się tego samego na wniosek.

Z tych względów należało postanowić jak w punkcie pierwszym działając na zasadzie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i § 2 pkt. 7 ppsa.

Równocześnie godzi się zauważyć, że bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów pozostaje bez wpływu na drugie z żądań skarżącej a mianowicie ustanowienia adwokata. Zgodnie bowiem z aktualnymi poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). Logiczną konsekwencją przedstawionego stanu rzecz jest więc, że w sytuacji gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika (art. 245 § 3 in fine ppsa). Oczywiście pod warunkiem, uprzedniego złożenia oświadczenia, którym strona wykaże, że nie jest wstanie ponieść opłat za jego czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa). Zwrócenia uwagi wymaga przy tym, że odmiennie aniżeli ma to miejsce w procesie cywilnym w przypadku osób fizycznych sądom administracyjnym odjęta została możliwość dokonania wyboru z uwagi na celowość takiego rozstrzygnięcia (por. art. 117 kpc). Przesłanką konieczną a zarazem wystarczającą jest tylko ustalenie, czy stronę stać czy też nie stać na poniesienie kosztów takiego pełnomocnika.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze