Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 30 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. P. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie postanawia: przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić go od kosztów sądowych.
Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe.
Określając swój majątek uwidocznił, że nie ma żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Uzasadniając swoje starania zaakcentował, że na chwilę składania wniosku jest bez pracy, przebywa w stałym leczeniu, nie posiada żadnego źródła dochodu, jest osobą niepełnoprawną zaliczoną do stopnia umiarkowanego z ogólnego stanu zdrowia. Zamieszkuje u swojej siostry która go przyjęła pod dach by uniknął bezdomności, po wyrzuceniu go z własnego domu. Płaci alimenty na rzecz córek z tego co mu mama pomoże i sam zaoszczędzi. Wyjaśnił, że po podziale majątku nieruchomości z domem przeszły na żonę.
Do wniosku dołączył kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 2 ppsa osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa), a owa "dokładność" stopniowana jest przekonaniem sądu, które ma być "dostateczne". Zgodnie bowiem z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względni wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się co do tego, czy stać ją będzie na uiszczenie wymaganych kosztów a przy tym oświadczenie to nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości względnie jeśli tyczą one nieistotnych składników stanu majątkowego strony lub jej sytuacji rodzinnej to tym samym nie ma obowiązku dokonywania dalszych wezwań. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony najzwyczajniej albo nie będzie stać na pokrycie wymaganych opłat (art. 246 § pkt. 1 ppsa) albo odbędzie się to kosztem istotnego uszczuplenia jej majątku (art. 246 §1 pkt. 2 ppsa) (por. także orz. SN z 9 marca 1936 r., C III 869/35, Zb.Urz. 1936, poz. 465 także orz. SN z 3 listopada 1936 r., C II 1435/36, PPiA 1937, nr 2, s. 185) to może wydać rozstrzygniecie w przedmiocie zwolnienia, bo jak to wyjaśnił swego czasu Sąd Najwyższy dochodzenie takie sąd ma obowiązek zarządzić w wypadku, gdy ma wątpliwości, czy starający się o prawo ubogich pomimo przedstawionego zaświadczenia jest ubogim (orz. SN z 25 stycznia 1937 r., C II 2301/36, PPiA 37/2/104).
W realiach niniejszej sprawy skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa. Ponieważ jego wywody układają się w logicznie zwartą całość a nadto dla wykazania że boryka się z problemami zdrowotnymi przedłożył kopię stosowego dokumentu źródłowego, należy uznać je za wystarczające.
Oświadczenie skarżącego obrazuje, że jest on generalnie rzecz ujmując - osobą ubogą w potocznym tego słowa znaczeniu. Tak bowiem należy postrzegać osobę bez majątku i dochodu, borykającą się z problemami natury zdrowotnej, zmuszoną korzystać z pomocy rodzeństwa. Trudno też czynić skarżącemu zarzut, że nie stara się poprawić swojej sytuacji bytowej skoro z uwagi na orzeczony stopień niepełnosprawności może podejmować pracę tylko w warunkach specjalnych a z tym bywają problemy zwłaszcza w czasach zagrożenia recesją gospodarczą.
Biorąc to wszystko pod uwagę należało wniosek skarżącego uznać za zasadny i udzielić pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.