Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Bożenna Blitek po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. R. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 8 kwietnia 2014 r. Nr [....] w przedmiocie kary pieniężnej p o s t a n a w i a : stwierdzić swą niewłaściwość i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. jako sądowi właściwemu miejscowo do rozpoznania sprawy
Pismem z dnia 5 maja 2014 r. W. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 8 kwietnia 2014 r. Nr [....] o nałożeniu na stronę skarżącą kary pieniężnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Jak wynika z treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Zgodnie z treścią § 1 pkt 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. nr 72, poz. 652 z późn. zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny jest właściwy dla obszaru województwa małopolskiego.
Tymczasem zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, który ma siedzibę w W. Sądem administracyjnym miejscowo właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy jest zatem, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą ogólną wynikającą z art. 13 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z treścią § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., będący właściwym dla obszaru województwa mazowieckiego.
Należy również zauważyć, że z treści art. 13 § 3 cyt. powyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika możliwość ustanawiania przez Prezydenta RP w drodze rozporządzenia wyjątków od ogólnych zasad dotyczących właściwości. Taki wyjątek został ustanowiony w § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Głównego Inspektora Transportu Drogowego (Dz. U. Nr 89 poz. 506 z późn. zm.), jednak odnosi się on tylko do spraw dotyczących nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.). Natomiast zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja została wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), a więc nie ma do niej zastosowania rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. Niniejsza sprawa rozpoznawana musi być zatem zgodnie z przytoczonymi powyżej ogólnymi zasadami co do właściwości miejscowej wojewódzkich sądów administracyjnych.
Zgodnie z treścią art. 59 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Ponieważ zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny z powodów przytoczonych powyżej stwierdził swą niewłaściwość miejscową, przekazał sprawę sądowi właściwemu miejscowo, tj. Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.