Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta s k a r g ę o d r z u c a .
Sentencja

Sygn. akt III SA/Kr 977 /07 POSTANOWIENIE Dnia 29 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek Sędziowie WSA Halina Jakubiec NSA Wiesław Kisiel spr. Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi Gminy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr : [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta s k a r g ę o d r z u c a .

Uzasadnienie

postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 977/07

Decyzją z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Orzekające utrzymało w mocy swą własną decyzję z dnia [...] nr [...],.stwierdzającą nieważność decyzji Burmistrza z dnia [...], nr [...] zezwalającą K. G. na sprzedaż napojów zawierających powyżej 18% alkoholu.

Powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Gmina. Zdaniem skarżącej Gminy, wydanie decyzji z dnia [...] w postępowaniu, do którego nie została dopuszczona Gmina stanowiło naruszenie art. 7, art. 10 § 1 Kpa, gdyż Gmina nie miała możliwości czynnego udziału w postępowaniu. Ponadto wszystkie dowody przedstawione we wniosku Gminy o ponowne rozpatrzenie sprawy, a także w uzupełniających pismach dowodowych w ogóle nie były rozpatrywane przez SKO.

Pismem z dnia [...] SKO odpowiedziało na skargę domagając się jej odrzucenia z uwagi na to, że Gmina nie ma legitymacji skargowej w tego rodzaju sprawach. W przedmiotowej sprawie Burmistrz wydał decyzję w I instancji czyli działał jako organ administracji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Sąd podzielił stanowisko Samorządowego Kolegium Orzekającego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, gmina nie może bronić swego interesu finansowego (faktycznego), ilekroć w I instancji decyzję wydaje jej organ.

Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest bowiem stanowisko, że gmina może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej. Należy zatem podzielić pogląd, że gmina, której organ wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie. (postanowienie NSA z dnia 22 sierpnia 2007 r., I OSK 1122/07; podobnie: postanowienia WSA w Olsztynie z dnia 31 grudnia 2007 r., II SA/Ol 1040...1042/07, postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 13 grudnia 2007 r., I SA/Rz 708/07, postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2007 r., IV SA/Po 658/07).

Objętym skargą kasacyjną postanowieniem ... Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. odrzucił skargę Gminy ... na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego .... uchylającą decyzję ... o cofnięciu .... zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych ... Mające kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej zagadnienie oceny dysponowania przez jednostkę samorządu terytorialnego statusem strony w sprawach, w których organ tej jednostki orzekał w pierwszej instancji w toku postępowania administracyjnego instancji, było już w przeszłości przedmiotem licznych wypowiedzi i analiz w judykaturze, jak i w doktrynie. Pomimo sporów w tym zakresie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, również po reformie sądownictwa administracyjnego zaistniałej od dnia 1 stycznia 2004 r., dominujące znaczenie uzyskał jednak pogląd (vide: wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r. sygn. akt OSK 1017/04, Lex nr 171164; wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2005 r. sygn. akt I OSK 521/05, Lex nr 189358; postanowienie NSA z dnia 1 lutego 2006 r. sygn. akt I OSK 386/05; wyrok NSA z dnia 15 lutego 2006 r. i inne), ... o braku legitymacji skargowej jednostki samorządu terytorialnego w sprawach rozpoznanych w pierwszej instancji postępowania administracyjnego przez organ tej jednostki....Należy zatem podzielić pogląd, że w sprawie, w której organ jednostki samorządu terytorialnego wydawał decyzję jako organ pierwszej instancji w toku postępowania administracyjnego, rola jednostki samorządu terytorialnego skończyła się z chwilą wydania decyzji. W efekcie jednostka ta nie ma także legitymacji skargowej na gruncie art. 50 P.p.s.a. do wniesienia do sądu administracyjnego skargi na decyzję organu odwoławczego wydaną w tejże sprawie. To zaś oznacza, że w opisanej sytuacji... skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna w myśl art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 11 kwietnia 2007 r., II GSK 403/06).

W niniejszej sprawie nie ma znaczenia prawnego, czy Burmistrz wydający zezwolenie K. G. zostanie zakwalifikowany jako organ wykonawczy gminy, czy też - organ administracji publicznej. Kwalifikacji prawnej skargi nie zmienia również fakt, że jej przedmiotem jest decyzja stwierdzająca nieważność ostatecznego zezwolenia. W konsekwencji należało uznać, że prawo nie daje Gminie pozycji strony ani w postępowaniu o zezwolenie na sprzedaż alkoholu, ani w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności takiego zezwolenia, a w konsekwencji - nie daje Gminie legitymacji skargowej w niniejszej sprawie.

Sąd odrzucił skargę (a nie - oddalił ją wyrokiem), albowiem sposób załatwienia skargi Gminy nie jest wynikiem badania indywidualnej sytuacji prawnej tej konkretnej Gminy w tej pojedynczej sprawie, która została objęta jej skargą. Brak legitymacji jest tutaj regułą aktualną we wszystkich sprawach, w których w I instancji decyzję wydaje organ skarżącej gminy.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.nr 153, poz.1270, zm.: Dz.U. 2004, nr 162, poz.1692 oraz 2005, nr 94, poz.788 i nr 169, poz. 1417 i nr 250, poz. 2118 oraz 2006, nr 38, poz. 268 i nr 208, poz.1536 i nr 217, poz. 1590 oraz 2007, nr 120, poz. 818 oraz 2007, nr 121, poz.831, nr 221, poz. 1650).

Strona 1/1