Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią alergicznego zapalenia skóry postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy. A.D.
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę G. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zatrucia lub jego następstw wywołanych przez substancje chemiczne.
W dniu 16 lutego 2012r. G. W. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego lub adwokata.
W uzasadnieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie skarżącą podniosła, że z uwagi na to, iż w trzech sprawach jej skargi na decyzje Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. zostały oddalone, nie jest w stanie pokryć kosztów związanych ze sporządzeniem skarg kasacyjnych, gdyż wpłynęłoby to istotnie na jakość poziomu życia jej rodziny. Skarżąca powołała się na okoliczności i zarzuty związane z postępowaniem prowadzonym przez organy administracji. Stwierdziła nadto, że koszty chorób zawodowych trwających od ponad 10 lat, długotrwałe przebywanie na zwolnieniach lekarskich, znacznie obniżające dochody, koszty postępowań w sprawie chorób zawodowych, w tym poniesione w sprawie o sygn. akt II OSK 1740/10, spowodowały, że nie ma oszczędności mogących pokryć koszty sporządzenia skarg kasacyjnych przez radcę prawnego lub adwokata w trzech sprawach, w sytuacji gdy jej średnie wynagrodzenie wynosi 1.100 zł netto, a wspólny dochód netto 3.832 zł.
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem J. W. i synem D. W. (25 lat). Skarżąca jest właścicielką mieszkania o powierzchni 44,5 m2. Na dochody gospodarstwa domowego, zgodnie z oświadczeniem skarżącej, składają się: dochody skarżącej z tytułu umowy o pracę w wysokości 1.500 zł brutto oraz emerytura męża skarżącej w wysokości 3.332 zł brutto. Syn jest bezrobotny. Skarżąca podała także, że dysponuje oszczędnościami pieniężnymi w wysokości 4.000 zł. Mąż skarżącej jest właścicielem mieszkania o powierzchni 47 m2 oraz działki w T. o powierzchni 2.191 m2. Koszty utrzymania mieszkania i działki męża wynoszą ponad 800 zł miesięcznie, zaś koszty utrzymania wspólnego mieszkania małżonków - 950 zł. Skarżąca podniosła także, że zarówno ona, jak i jej mąż, ponoszą koszty zakupu leków łącznie w wysokości około 400 zł.
Postanowieniem z dnia 20 lutego 2012r. referendarz sądowy odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie od tego postanowienia skarżąca podniosła, iż kwota różnicy 1000 zł pomiędzy dochodem brutto 4800 zł a dochodem netto 3832 zł stanowi zaliczkę na podatek dochodowy, ubezpieczenie emerytalne i zdrowotne. Po odliczeniu stałych kosztów utrzymania wspólnego i indywidualnego mieszkania oraz kosztów leków, pozostaje kwota 1682 zł na utrzymanie trzech osób (po 560 zł). Majątek męża w postaci mieszkania i działki stanowi jego własność uzyskaną w drodze darowizny i spadku po jego rodzicach przeznaczoną dla ich dwojga dorosłych dzieci. Kwota 4.000 zł wskazana jako bieżące środki finansowe zgromadzone na rachunku bankowym, to jedyne środki przeznaczone na utrzymanie wspólnego bieżącego gospodarstwa domowego trzech osób, a nie zbędne oszczędności, które mogłaby przeznaczyć na pomoc prawną przy sporządzaniu skarg kasacyjnych w trzech sprawach.