Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. W o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią alergicznego zapalenia skóry postanawia odmówić przyznania prawa pomocy R.A.
III SA/Łd 1102/11
Uzasadnienie
Pismem z dnia 7 października 2011 r. G. W. (dalej skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] (znak [...]) w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią alergicznego zapalenia skóry.
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę. W związku z powyższym skarżąca wniosła o sporządzenie uzasadnienia wyroku, formułując jednocześnie wniosek o przyznanie prawa pomocy, załączając wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
W obszernym uzasadnieniu wniosku skarżąca w większości podniosła zarzuty dotyczące prowadzonego postępowania w przedmiocie uznania choroby zawodowej. Wyjaśniła przy tym, że z jej skargi toczyły się trzy postępowania sądowoadministracyjne zakończone wyrokami przed tutejszym sądem w związku z czym nie jest w stanie ponieść kosztów zastępstwa prawnego w trzech sprawach.
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinny, majątku i dochodach, skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem J. W. i synem D. W. (25 lat). Skarżąca jest właścicielką mieszkania o powierzchni 44,5 m2. Na dochody gospodarstw domowego, zgodnie z oświadczeniem skarżącej, składają się: dochody skarżącej z tytułu umowy o pracę w wysokości 1.500 zł oraz emerytura męża skarżącej w wysokości 3.332 zł. Skarżąca podał także, że dysponuje oszczędnościami pieniężnymi w wysokości 4.000 złotych. Mąż skarżącej jest także właścicielem mieszkania o powierzchni 47 m2 oraz działki w T. o powierzchni 2.191 m2. Skarżąca wskazała, że koszty utrzymania mieszkania i działki męża wynoszą ok. 800 zł miesięcznie. Ponadto koszty utrzymania wspólnego mieszkania małżonków wyliczyła na ok. 950 zł. Podniosła także, że zarówno ona jak i jej mąż ponoszą koszty zakupu leków w kwocie łącznej ok. 400 zł.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, tym samym wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.