Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W.R. o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 września 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 136/15 w sprawie ze skargi W.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowień postanawia: oddalić wniosek. U.K.
Wyrokiem z dnia 15 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 136/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę W.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] utrzymującego w mocy postanowienie Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] oraz postanowienia Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] umarzającego postępowanie egzekucyjne w sprawie realizacji wyroku Sądu Rejonowego w Ł., III Wydział Cywilny z dnia [...]., sygn. akt [...], nakazującego W.R. opuszczenie lokalu mieszkalnego nr 14, położonego przy ul. A. 59 w Ł..
Pismem z dnia 29 maja 2015 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o uzupełnienie powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2015 r. Natomiast pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. wystąpił o wykładnię sentencji oraz uzasadnienia tego wyroku poprzez wyjaśnienie, jakie zarzuty i okoliczności w sprawie zainicjowanej wnioskiem skarżącego, na które powoływał się wnosząc o stwierdzenie nieważności decyzji, były przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi, który wyrokiem z dnia 26 listopada 2002 r., sygn. akt II SA/Łd 162/99 oddalił jego skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie realizacji wyroku eksmisyjnego.
Postanowieniem z dnia 17 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny wnioski te oddalił.
W dniu 7 października 2015 r. skarżący wniósł o wykładnię sentencji postanowienia z dnia 17 września 2015 r. w zakresie, w jakim został oddalony wniosek o uzupełnienie wyroku z dnia 15 maja 2015 r. Zdaniem skarżącego "wykładni wymaga: jaka jest treść wniosku skarżącego (przedmiot rozstrzygnięcia) zawartego w piśmie z dnia 29 maja 2015r.". Skarżący wniósł także o wykładnię stwierdzenia "We wniosku wniesionym w rozpoznawanej sprawie skarżący powołał przepisy ustaw i nie uzasadnił dlaczego żąda uzupełnienia wyroku", jakich przepisów stwierdzenie to dotyczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem o wątpliwościach co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z art. 166 p.p.s.a. przepis ten stosuje się odpowiednio do postanowień.
Konieczność dokonania wykładni konkretnego rozstrzygnięcia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, niejednoznaczny, zawiły, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładnia orzeczenia powinna więc zmierzać do usunięcia wątpliwości dotyczących treści rozstrzygnięcia, ale także skutków, jakie orzeczenie to ma wywołać. Wykładnia orzeczenia nie może jednak prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych polegających na reinterpretacji uzasadnienia, czy jego poszerzenia o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy (por. postanowienia NSA: z dnia 9 stycznia 2008 r., II OZ 1364/07, akceptowane w: Prawo o postępowaniu przed sądem administracyjnym. Komentarz, pod redakcją R. Hausera; M. Wierzbowskiego, s. 562 nb 3; z dnia 6 kwietnia 2011 r., I OSK 1133/10; z dnia 17 grudnia 2010 r., II OSK 1287/09; z dnia 21 lipca 2010 r., II FSK 123/09; z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I OZ 634/14).