Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej postanawia 1) umorzyć postępowanie sądowe w zakresie dotyczącym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; 2) przyznać skarżącemu I. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata
III SA/Łd 137/15
Uzasadnienie
I. K. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z [...] r. (znak [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej.
Wyrokiem z dnia 17 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę.
W dniu 23 marca 2015 r. skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, załączając następnie - po wezwaniu Sądu - formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
W uzasadnieniu wniosku wskazał na swoją trudną sytuację finansową i zdrowotną. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynikało, że prowadzi on gospodarstwo domowe wspólnie z żoną. Na dochody gospodarstwa domowego składają się: świadczenie emerytalne skarżącego w kwocie 991,39 zł brutto oraz świadczenie emerytalne jego żony w wysokości 1.775,34 zł brutto. Skarżący jest właścicielem domu o powierzchni 140 m2. Nie posiada żadnych oszczędności ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych, świadczeń rehabilitacyjnych.
Przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa stwierdzenia choroby zawodowej. Stąd też spełnione zostały warunki przewidziane w art. 239 pkt 1 lit. c) wskazywanej ustawy. Tym samym wniosek skarżącego w tym zakresie nie może zostać uwzględniony, gdyż z mocy ustawy korzysta on już z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych. Z tego też względu postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych jako bezprzedmiotowe należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (pkt 1 postanowienia).
Z kolei, jak wynika z art. 262 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 powołanej ustawy, stronie korzystającej z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych może być ponadto przyznane prawo pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym.
Rozpoznając wniosek skarżącego referendarz miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, niedysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. W tym kontekście należy mieć przede wszystkim na uwadze obecną sytuację materialno-bytową skarżącego, w tym fakt, iż na dochody gospodarstwa domowego składają się: świadczenia emerytalne jego i jego żony w łącznej kwocie 2.766,73 zł brutto. Skarżący nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych. Z uzyskiwanych natomiast dochodów ponosi koszty bieżącego utrzymania, w tym czynszu i innych opłat eksploatacyjnych. Istotne jest także, że skarżący, jak i jego żona są osobami schorowanymi, co niewątpliwie łączy się z koniecznością ponoszenia wysokich kosztów zakupu leków i zapewnienia świadczeń zdrowotnych, czy rehabilitacyjnych.
W tym stanie faktycznym należy uznać, że skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. c) oraz art. 262 i art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.