Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej postanawia 1) umorzyć postępowanie sądowe w zakresie dotyczącym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; 2) przyznać skarżącemu M. B. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata
III SA/Łd 284/10
Uzasadnienie
M. B. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] (znak [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę. W związku z treścią orzeczenia, skarżący wniósł o sporządzenie uzasadnienia i złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, załączając wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z córką, od wielu lat korzysta z pomocy MOPS. Podniósł także, że w związku z ciężką chorobą żony, która zmarła w 2009 r., zaciągał kredyty, które stanowiły istotne obciążenie budżetu domowego. Żona nie otrzymywała renty chorobowej. Córka jest studentką studiów dziennych. Wskazał także na wydatki związane z utrzymaniem domu: czynsz - 400 zł, gaz - 130, telefon - 100 zł. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z córką J. B. Jedyne dochody w gospodarstwie domowym skarżącego stanowi emerytura w wysokości 1.600 zł. Skarżący jest właścicielem mieszkania o powierzchni 48 m2. Nie posiada żadnych oszczędności ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych, świadczeń rehabilitacyjnych.
Przedmiotem skargi w niniejszym postępowaniu jest odmowa stwierdzenia choroby zawodowej. Stąd też spełnione zostały warunki przewidziane w art. 239 pkt 1 lit. c) wskazywanej ustawy. Tym samym wniosek skarżącego w tym zakresie nie może zostać uwzględniony, gdyż z mocy ustawy korzysta on już z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych. Z tego też względu postępowanie wszczęte wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych jako bezprzedmiotowe należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. c) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (pkt 1 postanowienia).
Z kolei jak wynika z art. 262 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 powołanej ustawy, stronie korzystającej z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych może być ponadto przyznane prawo pomocy w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym.
Rozpoznając wniosek skarżącego referendarz miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, nie dysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. W tym kontekście należy mieć przede wszystkim na uwadze obecną sytuację materialno-bytową skarżącego, w tym fakt, iż jedyny dochód w gospodarstwie domowym stanowi emerytura w wysokości 1.600 zł. Co istotne we wspólnym gospodarstwie domowym ze skarżącym pozostaje córka, która jest studentką studiów dziennych i nie uzyskuje żadnych dochodów. Skarżący nie posiada także żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych, ponosi natomiast koszty bieżącego utrzymania, które wyliczył na ok. 700 zł.
W tym stanie faktycznym należy uznać, że skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. b) oraz art. 262 i art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.
R.A.