Dnia 2 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 2 września 2010 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. K. na pismo Wojewody Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy rozpatrzenia skargi na działalność Prezydenta Miasta Z. p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. D.T.
Pismem z dnia 24 lipca 2010 r. T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na pismo Wojewody Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy rozpatrzenia skargi na działalność Prezydenta Miasta Z.
W toku postępowania nadzorczego ustalono, że uchwałą z dnia [...] roku nr [...] Rada Miasta Z. uznała za bezzasadną skargę T. K. na działalność Prezydenta Miasta Z.
Skarżący wniósł od powyższej uchwały "odwołanie", które potraktowane zostało przez Wojewodę Ł. - organ nadzoru jako wniosek o stwierdzenie nieważności podjętej w sprawie uchwały.
W wyniku dokonanych ustaleń Wojewoda Ł. w piśmie z dnia [...]r. wyjaśnił skarżącemu, że w postępowaniu nadzorczym nie stwierdzono, aby uchwała podjęta została z naruszeniem prawa, w związku z powyższym nie wystąpiły podstawy prawne do stwierdzenia jej nieważności.
W odpowiedzi na skargę z dnia 17 sierpnia 2010 r. Wojewoda Ł. wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zakres właściwości rzeczowej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyznaczają przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Zgodnie z przepisem art. 3 powołanej ustawy kontrola obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a.
Pismo Wojewody Ł. z dnia [...] r. nie może zostać potraktowane jako decyzja lub rozstrzygnięcie nadzorcze. Pismo nie zawiera elementów charakteryzujących decyzję administracyjną, tj. nie jest władczym przejawem woli rozstrzygającym konkretną sprawę w stosunku do konkretnej osoby i wydanym z zachowaniem określonej procedury. Pismo to nie nosi też znamion rozstrzygnięcia nadzorczego.
Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie wypowiadał się przeciwko formalizacji działań organów nadzoru przy odmowie stwierdzenia nieważności uchwał lub zarządzeń ze względu na brak ich wadliwości (np. Postanowienie NSA z 23 marca 1994 r., SA/Ł 703/94, Postanowienie NSA z 8 lipca 1991 r. SA/Ka 491/91, Postanowienie NSA z 24 marca 1998 r. II SA 1155/97, Wyrok NSA z 15 stycznia 1992 r. SA/Wr 22/92, Wyrok NSA z 3 października 2000 r. III SA 1387/00). W tych orzeczeniach wprost stwierdzał, że pismo organu nadzoru informujące o braku przesłanek do stwierdzenia nieważności aktów organów województwa, powiatu i gminy nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym lub decyzją i uprawnienie do wniesienia skargi na takie pismo nie przysługuje. Tę linię orzecznictwa w zdecydowanej większości poparła doktryna. Powyższe poglądy podziela też Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Obowiązujące przepisy nie obligują organu nadzoru do wydania orzeczenia odmawiającego zastosowania środka nadzorczego. Zgodnie z przepisami Konstytucji RP i ustaw ustrojowych organy te mogą wkraczać w działalność samorządową tylko w przypadkach określonych ustawami. Oznacza to, że organy nadzoru nie mają kompetencji do orzekania o zgodności z prawem uchwał i zarządzeń podejmowanych przez organy samorządów. Organowi nadzoru przysługuje jedynie uprawnienie do wydawania rozstrzygnięć nadzorczych stwierdzających nieważność określonych aktów lub wskazujących, że akt wydano z naruszeniem prawa. Takie rozstrzygnięcia muszą zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz pouczenie o możliwości zaskarżenia aktu. Natomiast pismo informujące o braku przesłanek dostwierdzenia nieważności uchwał lub zarządzeń nie musi zawierać tych elementów. Interwencje osób trzecich mogą być przez organ traktowane co najwyżej jako "sygnał w sprawie".
Ocena, czy uchwała lub zarządzenie wymaga wzruszenia, jest wyłączną domeną tegoż organu, zaś postępowanie w tego rodzaju sprawach może być prowadzone tylko z urzędu a złożenie w tej materii wniosku przez jakikolwiek podmiot nie skutkuje wszczęciem postępowania (tak: Paweł Chmielnicki w "Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego w Polsce", str. 154-156, Wyd. Prawnicze 2006 oraz Komentarz do ustawy o samorządzie Województwa, str. 407, Lexis-Nexis 2005).
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 punkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
D.T.