Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. D. o sprostowanie omyłek pisarskich w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 518/14 w sprawie ze skargi B. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] znak: [...] o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kat. A, B i T postanawia: 1. sprostować oczywistą omyłkę w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 518/14 w ten sposób, że w rubrum wyroku w wersie 8 od góry w nazwisku Sędziego WSA Ewy Cisowskiej-Sakrajdy zastąpić myślnik łącznikiem; 2. odmówić sprostowania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 518/14 w pozostałym zakresie.
B. D. złożył wniosek o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 518/14. Wyrokiem tym sąd oddalił skargę skarżącego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] znak: [...] o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kat. A, B i T.
We wniosku tym skarżący stwierdził, że w wyroku z dnia 3 października 2014 r. nie występuje jego nazwisko, lecz "D.". Zdaniem skarżącego jego nazwisko w każdym przypadku deklinacyjnym brzmi "D." i nie odmienia się. Nieprawidłowo podano nazwisko sędziego sprawozdawcy z myślnikiem zamiast łącznikiem, co sugeruje dwie osoby, a nie jedno nazwisko dwuczłonowe. W wyroku powołano inny, nieprawomocny wyrok nakazowy z dnia [...], sygn. akt [...], który nie jest na nazwisko skarżącego. Wyrok, o którego sprostowanie wnosi, nie jest na jego nazwisko i dotyczy wykroczenia z dnia [...], którego nie popełnił. Skargę wniósł w związku z tym, że jego zamiarem było zakwestionowanie zgodności z Konstytucją RP jednoczesnego dokonywania wpisów punktów ostatecznych i tymczasowych oraz karania kierowców grzywną. Skarżący zakwestionował prawidłowość i zgodność z przepisami czynności podejmowanych przez sąd w trakcie rozprawy poprzedzającej ogłoszenie wyroku. Zdaniem skarżącego sprostowanie wyroku jest ważne, gdyż to "właśnie wyłącznie pomylenie (...) personaliów z D., D. (8 liter) spowodowało wydanie decyzji administracyjnych, których skutkiem były postępowania w celu ich uchylenia".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 156 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, a o sprostowaniu może postanowić na posiedzeniu niejawnym.
Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że sprostowanie orzeczenia sądowego jest konstrukcją procesową, która ma na celu naprawienie jego wadliwości poprzez nadanie mu takiego brzmienia, jakie sąd zamierzał, ale która jednocześnie nie może prowadzić do zmiany lub uchylenia tego orzeczenia. Przedmiotem sprostowania mogą być wyłącznie ujawnione w orzeczeniu niedokładności, błędy pisarskie lub rachunkowe albo inne oczywiste pomyłki, przy czym chodzi jedynie o omyłki sądu, a nie o omyłki popełnione przez strony postępowania. Niedokładność lub omyłka może dotyczyć np. oznaczenia stron czy innych uczestników postępowania, oznaczenia daty, sygnatury, znaku zaskarżonego aktu lub czynności oraz nazwy organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność. Błąd pisarski może polegać np. na przekręceniu jakiejś nazwy lub wyrazu, mylnej jego pisowni, opuszczeniu, niewłaściwym użyciu czy wreszcie błędzie gramatycznym. Błąd rachunkowy polega na niewłaściwym przeprowadzeniu przez sąd działań arytmetycznych. Oczywista omyłka wyraża się w tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia (zob. T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, s. 486 i n. oraz podana tam literatura i orzecznictwo czy W. Chróścielewski, J.P.Tarno: Postępowanie administracyjne i postępowanie przed sadami administracyjnymi, Warszawa 2004, s. 488). Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia nie budzi także wątpliwości w orzecznictwie sądowym (por. np. postanowienia NSA z dnia 23 września 2010 r., sygn. akt I OZ 526/10 - Lex nr 621865 i sygn. akt I OZ 527/10 - Lex nr 621866). Nie może być zmienione w drodze sprostowania orzeczenie co do istoty sprawy. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się do zmiany zarówno pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym (por. postanowienie SN z dnia 3 marca 1976 r., II CZ 11/76, LEX nr 7806; uchwała SN z dnia 26 kwietnia 1995 r. III CZP 43/95, OSNC 1995, nr 9, poz. 122; postanowienie SN z dnia 7 lipca 1999 r., III RN 24/99, OSNP 2000, nr 12, poz. 456). Nie ma charakteru oczywistego omyłka, której stwierdzenie wymaga głębszej analizy akt postępowania. Nie podlega sprostowaniu mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem (por. np. postanowienia NSA z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt I OZ 881/09 - Lex nr 688626 i z dnia 12 października 1998 r., sygn. akt II SA/Wr 1082/98 - Lex nr 656195). Sprostowaniu mogą podlegać zarówno wadliwości sentencji, jak i uzasadnienia orzeczenia (zob. postanowienie SN z dnia 15 kwietnia 1982 r., I PZ 7/82, OSNCP 1982, z. 10, poz. 155).