Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie skreślenia z ewidencji instruktorów nauki jazdy p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy U.K.
III SA/Łd 73/14
Uzasadnienie
W.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...]. w przedmiocie skreślenia z ewidencji instruktorów nauki jazdy.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu wskazano, że w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżącego i osób pozostających we wspólnym gospodarstwie skarżący zadeklarował wyłącznie dom o powierzchni 160 m2 oraz nieruchomość rolną o powierzchni 2 ha oraz podał, że dochód brutto jego i czterech osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym wynosi 2.500 zł. Z zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. wynikało tymczasem, że w 2013 r. skarżący oraz jego żona uzyskali przychód w kwocie 57.024,54 zł brutto, co przeciętnie miesięcznie oznaczało przychód w kwocie 4.752,05 zł, a nie 2.500 zł. Co więcej, w 2013 r. przychody uzyskał nie tylko skarżący, ale również jego żona R.K.. Z wyciągu z rachunku bankowego wynikało, że na dzień 1 stycznia 2014 r. saldo konta R.K. wynosiło 3.709,78 zł, zaś na dzień 31 stycznia 2014 r. saldo to wynosiło już 5.511,21 zł. Sąd skonstatował w związku z tym, że w dacie doręczenia skarżącemu wezwania do uiszczenia wpisu od skargi na koncie żony skarżącego były wystarczające środki do jego uiszczenia. Dalej Sąd wskazał, iż ze złożonych przez skarżącego umów kredytowych oraz harmonogramów spłat wynikało, że ostatnią ratę z tytułu kredytu samochodowego w kwocie 711,41 zł skarżący miał zapłacić w dniu 5 kwietnia 2014 r., rata mikrokredytu wynosiła 869 zł, w przypadku kredytu obrotowego skarżącego i jego żonę obciążał obowiązek zapłaty dwóch rat w kwotach po 1.700 zł, przy czym termin zapłaty pierwszej raty upłynął w dniu 19 lutego 2014 r., a drugiej upłynie dopiero w dniu 19 sierpnia 2014 r. Skarżący w celu zapłacenia chociażby rat kredytów musi zatem posiadać dodatkowe dochody, których jednak nie ujawnił. Sam zadeklarowany przez skarżącego we wniosku o przyznanie prawa pomocy dochód brutto mający wynosić 2.500 zł był bowiem niższy niż wydatki, jakie ma ponosić na utrzymanie swoje i rodziny (3.000 zł). Skarżący nie wskazał źródła finansowania nadwyżki wydatków nad zadeklarowanymi dochodami. Nie bez znaczenia dla oceny sytuacji materialnej skarżącego była także okoliczność, iż jest on właścicielem nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego, zaś jego żona jest właścicielem samochodu. Posiadanie zaś majątku, szczególnie nieruchomości, w zasadzie wyłącza, jak przyjmuje orzecznictwo sądowe, możliwość przyznania zwolnienia od kosztów sądowych.
Wyrokiem z 11 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę.
W dniu 28 kwietnia 2015 roku (data wpływu do Sądu) skarżący wystąpił ze skargą kasacyjną od powyższego rozstrzygnięcia. W skardze tej zawarł wniosek o przyzynanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od obciążającej go opłaty sądowej od skargi kasacyjnej.