Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie określenia niezaksięgowanej kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Tchórzewska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie określenia niezaksięgowanej kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług - w zakresie wniosku [...] P Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 9 listopada 2015 r. w przedmiocie określenia niezaksięgowanej kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług, [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że wykonanie decyzji spowoduje całkowitą i długotrwałą utratę płynności finansowej oraz nieodwracalne zmiany w zakresie funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).

Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu do czasu wydania orzeczenia w sprawie przez sąd administracyjny stanowi formę tzw. ochrony tymczasowej, mającej na celu ochronę skarżącego przed potencjalnym zaistnieniem sytuacji, w której akt oceniony jako wadliwy przez sąd został już faktycznie wykonany, z czym wiążą się niekorzystne konsekwencje w postaci znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.

Katalog przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty, zaś obowiązek ich uprawdopodobnienia spoczywa na wnioskodawcy. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem aktu, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia. Jak przyjęto w orzecznictwie, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wyrównana przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia.

W ocenie Sądu, wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżąca nie wykazała, że zachodzi w stosunku do niej niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody materialnej lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Skarżąca we wniosku w ogóle nie podała okoliczności wskazujących na spełnienie wyżej wymienionych przesłanek wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie przedstawiła żadnych dokumentów obrazujących jej aktualną kondycję finansową. W istocie uzasadnienie wniosku i argumenty tam przedstawione odnoszą się do T.B. "D." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Podkreślić należy, że wniosek musi zawierać uzasadnienie i uzasadnienie to powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Jak już wyżej wspomniano skarżący w ogóle nie uzasadnił, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje skutki określone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Wysoki poziom ogólności argumentów przywołanych przez skarżącą na poparcie wniosku nie uzasadnia przyjęcia istnienia niebezpieczeństwa powstania szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków .

Wobec braku aktualnych danych dotyczących sytuacji finansowej Spółki, oraz wobec nieuprawdopodobnienia możliwych zagrożeń wywołanych wykonaniem zaskarżonej decyzji, dalece nieuprawniony jest wniosek, że brak wstrzymania wykonania wyżej wymienionej decyzji może prowadzić do utraty płynności finansowej Spółki, co z kolei groziłoby likwidacją przedsiębiorstwa (por. postanowienie NSA z dnia 16 października 2015 r., II GZ 579/15).

Z tych przyczyn, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Strona 1/1