Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Grymuza po rozpoznaniu w 18 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.B. F. D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty cła podlegającej retrospektywnemu zaksięgowaniu w zakresie wniosku T.B. F. D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. o wstrzymanie wykonania decyzji postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 10 sierpnia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty cła podlegającej retrospektywnemu zaksięgowaniu, T.B. F. D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. wnosiła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na graniczące z pewnością prawdopodobieństwo spowodowania wykonaniem decyzji całkowitej i długotrwałej utraty płynności finansowej Spółki.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej jako p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Możliwość wstrzymania wykonania dotyczy także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 in fine p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ciężar wykazania, iż okoliczności te istotnie zaistniały spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Inaczej rzecz ujmując, wnioskodawca powinien wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki (por. m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/2006, orzeczenia.nsa.gov.pl; dalej: CBOSA).
W orzecznictwie sądowym przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu są definiowane w następujący sposób. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., oznacza, że chodzi o taki uszczerbek, który nie będzie mógł być wynagrodzony przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne zaś do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z 31 maja 2012 r.; II OZ 465/12; CBOSA).
Analizując przedstawione we wniosku Spółki argumenty, Sąd doszedł do przekonania, że nie zostały spełnione ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania decyzji.
W szczególności Spółka nie przedstawiła dokumentów obrazujących jej aktualną kondycję finansową.
Wobec braku danych dotyczących aktualnej sytuacji finansowej Spółki i nieuprawdopodobnionych możliwych zagrożeń wywołanych wykonaniem zaskarżonej decyzji, za przedwczesne należałoby uznać twierdzenie, że nieuwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania wyżej wymienionej decyzji może prowadzić do utraty płynności finansowej Spółki, co z kolei groziłoby jej upadłością (por. postanowienie NSA z dnia 16 października 2015 r., II GZ 579/15).
Należy zatem stwierdzić, że Spółka nie uprawdopodobniła, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować wystąpienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 61 § 3, 4 i 5 p.p.s.a.