Sprawa ze skargi na decyzję w nieokreślonym przedmiocie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.L. na decyzję w nieokreślonym przedmiocie postanawia odrzucić skargę

Uzasadnienie

Z akt administracyjnych wynika, że A. L.sprowadził do Polski samochód osobowy [...].

Naczelnik Urzędu Celnego ostateczną decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] określił niezaksięgowaną kwotę należności wynikających z dopuszczenia do obrotu w/w samochodu.

W oparciu o tę decyzję, Naczelnik Urzędu Celnego wydał w dniu 27 sierpnia 2012 r. decyzję nr [...], mocą której określił kwotę podatku akcyzowego oraz podatku od towarów i usług. Na skutek złożonego odwołania, w/w decyzja została utrzymana w mocy przez Dyrektora Izby Celnej, decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...].

W piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. A. L. złożył za pośrednictwem Dyrektora Izby Celnej skargę sądową. W części wstępnej podał nr decyzji "[...]", natomiast w lapidarnym uzasadnieniu wskazał "Nie zgadzam się z decyzją z dnia [...] r."

W tym stanie rzeczy, powstały wątpliwości, jaki akt jest przedmiotem skargi sądowej (decyzja określająca niezaksięgowaną kwotę wynikającą z długu celnego, czy też decyzja określająca kwotę podatku od towarów i usług), a nadto przez jaki organ został wydany (Naczelnika Urzędu Celnego, czy też przez Dyrektora Izby Celnej).

Wobec powyższego, zarządzeniem z dnia 16 stycznia 2013 r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi przez dokładne sprecyzowanie, jakiego aktu skarga dotyczy oraz wskazanie organu, który wydał zaskarżony akt.

Skarżący nie uczynił zadość powyższemu żądaniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.) sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych .

W myśl przepisu art. 57 § 1 p.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

W sytuacji, gdy skarga nie może otrzymać prawidłowego biegu, wskutek niezachowania wymogów formalnych, zgodnie z przepisem art. 49 § 1 p.p.s.a., wzywa się do ich uzupełnienia.

W niniejszej sprawie, zarządzeniem z dnia 16 stycznia 2013 r., skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez dokładne sprecyzowanie jakiego aktu skarga dotyczy, wskazanie jego numeru i daty oraz organu, który wydał skarżony akt. Wezwanie wraz z pouczeniem o skutkach nieusunięcia wskazanych braków skargi, stosownie do treści art. art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. zostało skarżącemu doręczone w sposób prawem przewidziany w dniu 5 lutego 2013 r.

Skoro w zakreślonym terminie strona nie uzupełniła tych braków, przeto na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd orzekł jak sentencji.

Strona 1/1