Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Prorektora Uniwersytetu z dnia [...] maja 2008r. Nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów postanawia: odmówić R. S. przyznania prawa pomocy.
Strona skarżąca w skardze na decyzję Prorektora Uniwersytetu z dnia [...] maja 2008r. zwróciła się jednocześnie z wnioskiem o zwolnienie od kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. Wniosek powyższy został potraktowany jako wniosek o przyznanie prawa pomocy w związku z czym do strony skierowano wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o prawo pomocy bez rozpoznania. W terminie do dokonania tej czynności procesowej strona złożyła pismo z dnia 25 czerwca 2008r., w którym oświadczyła, iż cofa swój wniosek o zwolnienie od kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. Jednocześnie strona oświadczyła, iż dokonała opłaty wpisu sądowego od skargi, gdyż zależy jej na jak najszybszym rozpoznaniu wniesionej skargi, natomiast badanie złożonego urzędowego formularza wniosku o prawo pomocy, zdaniem strony, spowodowałoby przedłużenie się postępowania.
Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Wniosek ten jest wolny od opłat sądowych. Stosownie natomiast do art. 252 § 2 ustawy p.p.s.a. wniosek /o przyznanie prawa pomocy/ składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy został przez stronę cofnięty (oświadczenie strony z dnia 25 czerwca 2008r.), dlatego też strona nie złożyła wypełnionego urzędowego formularza wniosku o prawo pomocy. Z tego względu nie można dokonać oceny, czy w sprawie wystąpiły przesłanki przyznania prawa pomocy osobie fizycznej, określone art. 246 § 1 ustawy p.p.s.a. Powyższe skutkuje odmową przyznania stronie skarżącej prawa pomocy.
Z powyższych względów oraz na podstawie art. 243 § 1 i art. 258 ( 1 i ( 2 pkt 7 ustawy p.p.s.a., należało orzec jak na wstępie.