Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C.P. na decyzję Wojewody z dnia [...] kwietnia 2008 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia należności z Funduszu Pracy w części 50% z ogólnej kwoty zadłużenia - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Wojewody w przedmiocie umorzenia połowy należności wobec Funduszu Pracy z ogólnej kwoty zadłużenia w wysokości [...] zł. na dzień 7 lutego 2007 r., wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek został uzasadniony ogólnie trudnym stanem majątkowym skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej ppsa), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może na podstawie z art. 61 § 3 ppsa ustawy wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Indywidualne okoliczności uzasadniające wniosek muszą zostać uprawdopodobnione przez wnioskodawcę. Postępowanie incydentalne odbywa się w jego interesie, żaden zaś przepis ustawy nie obliguje sądu do aktywności w zakresie ustalenia faktów stanowiących przesłankę do wydania żądanego postanowienia, co ustawodawca przewidział przykładowo w toku postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy.
Argumenty skarżącego są niezasadne. Przypomnieć należy, że w dniu 28 marca 2006 r. wnioskodawca zawarł z Prezydentem Miasta umowę o przyznanie środków na podjecie działalności gospodarczej. Na jej podstawie otrzymał on jednorazowo środki z Funduszu Pracy w kwocie [...] zł. na podjęcie działalności gospodarczej - prowadzenie gabinetu stomatologicznego.
Prezydent Miasta uznał, że skarżący nie wywiązuje się z warunków umowy, więc wypowiedział tę umowę i wezwał do zwrotu przyznanych środków wraz z ustawowymi odsetkami w łącznej kwocie [...] zł.
Wnioskiem z dnia 23 marca 2007 r. skarżący zwrócił się do Dyrektora Miejskiego Urzędu Pracy o całkowite umorzenie należności z tytułu przyznanych środków finansowych lub rozłożenie jej na raty z uwagi na trudną sytuację materialną.
Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] maja 2007 r. odmówił umorzenia należności, natomiast rozłożył ją na raty, zaś rozpoznając odwołanie od tej decyzji Wojewoda zaskarżoną decyzją umorzył należności skarżącego wobec Funduszu Pracy w części 50% z ogólnej kwoty zadłużenia. Ta ostatnia decyzja objęta jest wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania.
Skarżący, który uzasadnia konieczność wstrzymania wykonania decyzji tym, że nie ma środków na spłatę długu wobec Funduszu, zdaje się nie zauważać, że źródłem jego długu nie jest ta decyzja (umarzająca częściowo jego dług), lecz niewykonanie umowy zawartej pomiędzy nim a Prezydentem Miasta dotyczącej przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej. Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji spowodowałoby jedynie, że wnioskodawca będzie mógł być pozwany przez sądem cywilnym w zakresie całej należności, a nie jedynie jej połowy.
Umowa generująca dług zawarta była na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. nr 69 poz. 415 ze zm.). Zgodnie zaś z art. 46 ust. 3 tej ustawy - osoba, która otrzymała z Funduszu Pracy jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, jest obowiązana dokonać zwrotu otrzymanych środków wraz z odsetkami, jeżeli naruszone zostały warunki umowy dotyczące przyznania tych środków. Jak zaś wskazano w art. 46 ust. 4 ustawy, w przypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 3, dochodzenie roszczeń z tytułu zawartej umowy następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
Tym samym jedynie wyrok sądu cywilnego będzie ewentualnie podstawą egzekwowania należności od skarżącego. Natomiast zaskarżona decyzja, wydana na podstawie art. 76 ust. 7 tejże ustawy, dotyczy jedynie umorzenia części należności, która już nie będzie mogła być dochodzona przed sądem. Decyzja ta zwalnia zatem wnioskodawcę z części długu, o ile jego istnienie w ogóle potwierdziłby sąd cywilny orzekający na skutek powództwa wytoczonego przez reprezentanta Funduszu, co jest odrębną sprawą, nie związaną z niniejszym postępowaniem.
Jasne więc staje się, że wniosek o wstrzymanie wykonania tej decyzji jest bezzasadny. Decyzja ta po pierwsze nie podlega samodzielnemu wykonaniu, po wtóre jest korzystna dla wnioskodawcy, choć nie spełnia wszystkich jego oczekiwań, a po trzecie - nie będąc źródłem żadnych zobowiązań wnioskodawcy, nie stwarza sama z siebie niebezpieczeństwa wyrządzenia żadnej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, bowiem skutki takie może wywołać w tej sprawie jedynie wyrok sądu powszechnego zasądzającego zwrot należności od skarżącego na rzecz Funduszu, a właściwie dopiero nieprawidłowo przeprowadzona egzekucja komornicza naruszająca ustawowe prawa dłużnika.
Skoro zatem skarżący nie wykazał istnienia przesłanek wynikających z art. 61 § 3 ppsa, na podstawie przytoczonego przepisu należało orzec jak postanowieniu.