Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.A. na działalność Burmistrza w przedmiocie odszkodowania za powalenie się drzewa na budynek mieszkalny postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] maja 2007 r. W.A. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Zarządzeniem z dnia 28 czerwca 2007 r. skarżący został wezwany do sprecyzowania skargi i wskazania, jaką decyzję, postanowienie, inny akt lub czynność jakiego organu zaskarża lub jeżeli skarży bezczynność organu, to braku wydania jakiego aktu lub czynności ta skarga dotyczy. W odpowiedzi na wezwanie skarżący wskazał, że nie wie, jak ma na wezwanie odpowiedzieć i wniósł o "wyznaczenie obrońcy z urzędu".
Z uwagi na fakt, że skarżący pomimo prawidłowego wezwania nie wypełnił urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy i nadesłania go do sądu, referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wezwanie do sprecyzowania skargi następuje na podstawie art. 49 § 1 i art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 cyt. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Skarżący wezwanie do sprecyzowania skargi otrzymał w dniu 4 lipca 2007 r., jednakże w wyznaczonym terminie skargi nie sprecyzował. Złożył jedynie wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz niedopuszczalny wniosek o "przedłużenie" terminu do wykonania wezwania, który to wniosek został postanowieniem sądu z dnia 18 września 2007 r. odrzucony.
W związku z nieuzupełnieniem w wyznaczonym terminie, mimo prawidłowego wezwania, braków formalnych, skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Stwierdzić ponadto należy, że z treści skargi można domniemywać, iż skarga ta dotyczy sprawy dochodzenia odszkodowania za powalenie się drzewa na budynek mieszkalny. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarga do sądu administracyjnego w wyżej wymienionym przedmiocie jest w świetle przepisów obowiązującego prawa niedopuszczalna.
Stosownie do art. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sprawą sądowoadministracyjną czyli sprawą podlegającą kognicji sądu administracyjnego jest sprawa z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz inna sprawa, do której przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stosuje się z mocy ustaw szczególnych. Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi kontrola działalności administracyjnej publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5) akty prawa miejscowego (...),
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego (...),
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
W rozpatrywanej sprawie zaskarżona została (prawdopodobnie) działalność Burmistrza w przedmiocie odszkodowania za powalenie się drzewa na budynek mieszkalny.
Przepisy dotyczące naprawiania szkód umieszczone zostały przez ustawodawcę w księdze trzeciej Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r.; Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm.). Do rozpatrywania tych spraw powołane są sądy powszechne (art. 2 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeksu postępowania cywilnego; Dz. U. z 1964 r., nr 43, poz. 296 ze zm.). Z powyższego wynika, że sądem właściwym w sprawach naruszenia godności osobistej jest sąd powszechny, a nie sąd administracyjny. Zatem sprawa ta nie podlega w świetle ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i Kodeksu postępowania cywilnego - kognicji sądu administracyjnego, w związku z czym jest niedopuszczalna i jako taka podlega odrzuceniu.
Z tych względów działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 oraz § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w sentencji postanowienia.