Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Syta, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 27 września 2007 r. sprawy ze skargi R. S. na postanowienie Komendanta Powiatowego Policji z [...], nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku o zawieszenie postępowania dyscyplinarnego postanawia: odrzucić skargę.
Postanowieniem nr 2 z [...] wydanym na podstawie art. 135f ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 135 f ust. 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia adw. M. J. - obrońcy R. S. na postanowienie rzecznika dyscyplinarnego z dnia [...] w sprawie odmowy uwzględnienia wniosku o zawieszenie postępowania dyscyplinarnego do czasu zakończenia toczącego się przeciwko obwinionemu postępowania karnego - Komendant Powiatowy Policji utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Jednocześnie organ odwoławczy pouczył obwinionego, że na postanowienie to przysługuje mu skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Obwiniony w dniu [...] lipca 2007 r. wniósł skargę do Sądu, nie uzasadniając jej jednak ze względu na przypuszczenie, że wbrew pouczeniu nie przysługuje mu prawo wniesienia skargi.
W odpowiedzi na skargę Komendant Powiatowy Policji wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm. dalej jako ppsa), argumentując to błędnym pouczeniem skarżącego co do środka odwoławczego, który mu w rzeczywistości nie przysługuje.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd nie może ocenić zasadności skargi z następujących względów:
Zgodnie z art. 138 ustawy o Policji - od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne policjantowi przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania dyscyplinarnego nie jest orzeczeniem (a więc rozstrzygnięciem o meritum sprawy, o którym mowa w art. 135j ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - zgodnie z którym na podstawie oceny zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym materiału dowodowego przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o uniewinnieniu albo odstąpieniu od ukarania, albo ukaraniu, albo umorzeniu postępowania. Postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania nie jest też postanowieniem kończącym postępowanie dyscyplinarne, lecz orzeczeniem incydentalnym, wydawanym w trakcie prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.
Skoro obwinionemu nie przysługuje prawo złożenia skargi do sądu administracyjnego na przedmiotowe postanowienie, zachodzi nieusuwalna przeszkoda w jej rozpoznaniu, powodująca w myśl art. 58 § 1 ust. 6 ppsa konieczność jej odrzucenia, co trafnie dostrzegł już Komendant Powiatowy Policji w odpowiedzi na skargę.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 ust. 6 ppsa skargę odrzucił.