Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przew5odniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 27 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. L., D. L., R. W., J. W., R. L., I. L., D. B., A. B. na uchwałę Rady Gminy Nr [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie wyłączenia z Zespołu Szkół w R. oraz zmiany nazwy i siedziby Publicznego Gimnazjum nr 3 postanawia: odrzucić skargę.
Uchwałą Nr [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół w R. Rada Gminy rozwiązała Zespół Szkół im. J. K. w R.
Uchwała została zaskarżona do sądu administracyjnego przez grupę wymienionych z imienia i nazwiska rodziców uczniów zespołu szkół.
Ze względu na to, że skarżący pierwotnie wskazali jako przedmiot skargi rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] czerwca 2010 r. znak [...] stwierdzające nieważność uchwały nr [...] Rady Gminy z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie wyłączenia z Zespołu Szkół w R. oraz zmiany nazwy i siedziby Publicznego Gimnazjum nr 3 - choć uzasadnienie skargi dotyczyło tychże uchwał - sąd wezwał skarżących do sprecyzowania, czego dotyczy skarga.
Skarżący wskazali w kolejnych pismach, że organem którego działalność dotyczy ich skarga z dnia [...] lipca 2010 r. jest Rada Gminy , a przedmiotem skargi - wskazane wyżej uchwały nr [...] i nr [...] Rady Gminy z dnia [...] maja 2010 r. Jednocześnie skarżący wskazali, że cofają skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] czerwca 2010 r. znak [...].
Rozpoznając skargę na uchwałę Nr [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół w R. sąd wezwał organ od udzielenia odpowiedzi na skargę.
Rada Gminy wniosła o jej odrzucenie z uwagi na to, że skarżący nie wezwali organu do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W świetle art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
W świetle przytoczonego przepisu bezwarunkowym wymogiem wniesienia skargi na uchwałę rady gminy jest uprzednie wezwanie tego organu do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie skarżący w żaden sposób nie wykazali, aby przed wniesieniem skargi wezwali Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa, jakiego w ocenie skarżących miał się dopuścić organ podejmując kwestionowaną uchwałę.
W skardze i w piśmie procesowym skarżący powołują się na pismo złożone do Wojewody (Delegatury Urzędu Wojewódzkiego ) w dacie [...] lub [...] maja 2010 r. (w pismach istnieje rozbieżność co do daty), które w ich ocenie stanowi wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W ocenie sądu pismo to nie może być potraktowane jako spełnienie warunku, o którym mowa w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Z treści przepisu i istoty wezwania do usunięcia naruszenia prawa wynika, że skutki prawne w postaci otwarcia drogi do wniesienia skargi do sądu administracyjnego może wywołać wyłącznie wezwanie skierowane do organu, któremu zarzuca się bezprawne działanie lub zaniechanie. Pismo skierowane do innego organu, nawet jeśli jest nim organ sprawujący nadzór nad jednostką samorządu terytorialnego, nie może stanowić wezwania do usunięcia naruszenia prawa w rozumieniu art. 101 ustawy o samorządzie gminnym
Jak wynika z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej jako: p.p.s.a.) sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn (poza wymienionymi w punktach 1-5 cytowanego przepisu) wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Niedopełnienie przez skarżących wymogu wezwania do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym skutkuje niedopuszczalnością wniesienia skargi, to zaś prowadzi do jej odrzucenia.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.