Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] czerwca 2010 r. Nr[...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] w sprawie wymeldowania z pobytu stałego w zakresie wniosku Z. S. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...].stycznia 2010 r., nr [..] postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...]
Pismem z dnia [...] grudnia 2010 r., skarżący zwrócił się do sądu z wnioskiem o wyjaśnienie, czy do czasu rozpoznania przez sąd skargi, została wstrzymana decyzja "urzędu miasta" w sprawie jego wymeldowania i czy po opuszczeniu aresztu śledczego będzie mógł wrócić do miejsca, w którym jest zameldowany. Wniosek ten został potraktowany jako wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] orzekającej o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego z lokalu przy ul. W. w L.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Okoliczności uzasadniające wniosek o wstrzymanie wykonania aktu bądź czynności muszą zostać uprawdopodobnione przez wnioskodawcę.
Na wstępie podnieść należy, że wniosek strony dotyczy decyzji organu pierwszej instancji, a nie objętego skargą postanowienia organu odwoławczego. Jednakże zarówno doktryna jak i orzecznictwo dopuszczają możliwość badania w ramach wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu, nie tylko aktu zaskarżonego, ale także wcześniejszych aktów organu administracji, ściśle związanych z tym zaskarżonym aktem, jako wydanych w granicach tej samej sprawy (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Zakamycze 2009; postanowienie NSA z 28 stycznia 2008r. I FSK 1916/07 LEX nr 593759).
W przedmiotowej sprawie analiza wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji organu I Instancji orzekającej o wymeldowaniu prowadzi do konstatacji, że skarżący nie uprawdopodobnił wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. We wniosku tym, skarżący podał, że obecnie przebywa w areszcie śledczym, a po jego opuszczeniu chciałby wrócić do miejsca, w którym był zameldowany. Nie są okoliczności, które mogłyby uzasadniać twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podnieść jeszcze należy, że decyzja o wymeldowaniu ma charakter ewidencyjny, a jej celem jest doprowadzenie do zgodności pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscem rejestracji (zameldowania). Decyzji o wymeldowaniu nie należy utożsamiać z utratą uprawnień do lokalu, bowiem, nie powoduje ona, że wnioskujący nie może przebywać w lokalu, z którego został wymeldowany, a jedynie potwierdza, że stałe miejsce pobytu osoby, niezależnie od przyczyn zmiany tego miejsca, jest inne niż dotychczas. Ze swej istoty decyzja taka nie powoduje więc co do zasady niebezpieczeństwa znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie art. 61 § 5 p.p.s.a., sąd orzekł jak na wstępie.