Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. A. na decyzję Dyrektora Centrum Integracji Społecznej z dnia [...] września 2009 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia zaprzestania realizacji indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 25 września 2009 r. C. A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Dyrektora Centrum Integracji Społecznej z dnia [...] września 2009 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia zaprzestania realizacji indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego.
Ponieważ skarga została przekazana w formie kserokopii, Przewodniczący Wydziału wezwał organ do nadesłania oryginału skargi. W odpowiedzi na wezwanie organ stwierdził, że dokument skargi stanowi oryginał, jaki organ otrzymał.
Zarządzeniem z 9 listopada 2009 r. wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie oryginału skargi lub złożenie własnoręcznego podpisu na kserokopii skargi, w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało wysłane na adres wskazany przez skarżącego w skardze.
Pomimo dwukrotnego awizowania skarżący nie odebrał przesyłki, wobec czego pismo zostało przyjęte do akt ze skutkiem doręczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm., dalej jako: p.p.s.a.) skarga kierowana do sądu administracyjnego powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Wymogi te określa art. 46 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym każde pismo strony powinno zawierać:
1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
2) oznaczenie rodzaju pisma;
3) osnowę wniosku lub oświadczenia;
4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
5) wymienienie załączników.
Odnośnie wymogu podpisu skargi w orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntował się pogląd, zgodnie z którym podpis powinien być własnoręczny, a nie mechanicznie odtworzony. Podpisem strony jest bowiem podpis w rozumieniu art. 78 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który operuje pojęciem "własnoręcznego podpisu" (por. wyrok NSA z 10 listopada 2006 r., II FSK 1144/05, LEX nr 291823 oraz postanowienie WSA w Poznaniu z 28 października 2008 r.; III SA/Po 368/08; LEX nr 504593). W świetle takiego stanowiska złożenie kserokopii skargi nie zawierającej własnoręcznego podpisu skarżącego nie spełnia wymogu, o którym mowa w art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.
Wniesiona przez C. A. skarga zawierała zatem brak formalny, wobec czego skarżący został stosownie do dyspozycji art. 49 p.p.s.a. wezwany do jego usunięcia, w terminie 7 dniu, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie do usunięcia braku formalnego skargi zostało doręczone na adres wskazany przez skarżącego w skardze do sądu. Skarżący nie informował o zmianie miejsca zamieszkania lub adresu korespondencyjnego, był to zatem jedyny adres, na jaki doręczenie mogło nastąpić.
W świetle art. 73 p.p.s.a. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia. W przypadku niepodjęcia pisma w powyższym terminie, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. W razie nieodebrania pisma, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu 14-dniowego pozostawania pisma w placówce pocztowej lub urzędzie gminy.
Ponieważ skarżący nie odebrał pisma, pomimo dwukrotnego awizowania (po raz pierwszy w dniu 16 listopada 2009 r.) pismo zostało przyjęte do akt ze skutkiem doręczenia, który nastąpił z dniem 30 listopada 2009 r.
Pomimo upływu wyznaczonego terminu do usunięcia braków formalnych skargi, C. A. obowiązku tego nie dopełnił.
W świetle art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. W tym stanie rzeczy na podstawie cytowanego przepisu orzeczono jak w sentencji.