Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia SO (del.) Iwona Tchórzewska, po rozpoznaniu w dniu 19 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie realizacji obowiązku wynikającego z przepisów przeciwpożarowych - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2011 roku, nr [...], Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej nakazał Dyrektorowi PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zakład Linii kolejowych zapewnienie mineralizacji pasów przeciwpożarowych wzdłuż linii kolejowej przechodzącej przez powiat przy lasach Nadleśnictwa B. na odcinku S.-C., w terminie do dnia [...] lipca 2011 roku.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...], Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej utrzymał powyższą decyzję w mocy.
PKP Polskie Linie Kolejowe Spółka Akcyjna wniosła na ostatnio wymienioną decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości.
W skardze strona skarżąca zgłosiła także wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości. W uzasadnieniu tego wniosku wskazano, że natychmiastowe wykonanie zaskarżonej decyzji grozi wyrządzeniem znacznej szkody związanej z urządzeniem i utrzymaniem pasów przeciwpożarowych (koszt skarżącego). Ewentualne uwzględnienie skargi skutkować będzie bowiem wyeliminowaniem z obrotu prawnego decyzji zobowiązującej do mineralizacji pasów przeciwpożarowych i żądaniem naprawienia szkody. Jednocześnie podniesiono, że wstrzymanie wykonania decyzji nie kłóci się z interesem publicznym, albowiem skarżący dysponuje majątkiem, który w razie ustanowienia obowiązku pozwoli go wykonać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, stosownie do przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Jak wskazuje się w orzecznictwie, chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdy zachodzi niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 roku, GZ 138/04, LEX nr 281811 oraz z dnia 13 maja 2010 roku, II FSK 182/10).
Z przepisu art. 61 p.p.s.a. wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności ma charakter odstępstwa od zasady przewidzianej w § 1 wymienionego artykułu, w związku z czym zastosowanie tej instytucji winno następować w okolicznościach mających charakter wyjątkowy. Ocena wystąpienia tego rodzaju okoliczności musi być przy tym dokonywana nie tylko z punktu widzenia strony skarżącej, ale też w stosunku do innych podmiotów, zwłaszcza, gdy przedmiot wniosku stanowi akt rozstrzygający w kwestii bezpieczeństwa, ochrony życia, zdrowia i mienia ludzkiego.