Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] 2013 r., znak [...], w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Pismem datowanym na 7 października 2013 r. D. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na Wojewody L. z dnia 3 września 2013 r., znak [...], w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek uzasadniono powstaniem trudnych do odwrócenia konsekwencji w postaci konieczności zmiany przez skarżącego miejsca pobytu, wymiany wszelkich dokumentów urzędowych skarżącego, znaczące utrudnienia w pracy zawodowej a także pozbawienie go osobistych przedmiotów znajdujących się w spornym lokalu i będących w dyspozycji K. K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Możliwość wstrzymania wykonania dotyczy także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 in fine p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ciężar wykazania, iż okoliczności te istotnie zaistniały spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Inaczej rzecz ujmując, wnioskodawca powinien wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki (por. m.in. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2004 r., FZ 104/04; z 28 kwietnia 2005 r., II OZ 184/05, z 13 grudnia 2004 r., FZ 496/2004; z dnia 27 stycznia 2005 r., FZ 569/2004; z dnia 7 kwietnia 2005 r., II OZ 201/2005; z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/2006; wszystkie orzeczenia dostępne w centralnej bazie orzeczeń sądów administracyjnych na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl; dalej: CBOSA).
W orzecznictwie sądowym przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu są definiowane w następujący sposób: "Niebezpieczeństwo, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne zaś do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków". (por. postanowienie NSA z 31 maja 2012 r.; II OZ 465/12; CBOSA).