Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] Spółki [...] w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie długu celnego - w zakresie wniosku [...] Spółki [...] w [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie długu celnego, [...] Spółki [...] w [...] wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że wykonanie decyzji spowoduje całkowitą i długotrwałą utratę płynności finansowej oraz nieodwracalne zmiany w zakresie funkcjonowania przedsiębiorstwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu do czasu wydania orzeczenia w sprawie przez sąd administracyjny stanowi formę tzw. ochrony tymczasowej, mającej na celu ochronę skarżącego przed potencjalnym zaistnieniem sytuacji, w której akt oceniony jako wadliwy przez sąd został już faktycznie wykonany, z czym wiążą się niekorzystne konsekwencje w postaci znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczna decyzja administracyjna korzysta z domniemania zgodności z prawem i podlega wykonaniu.
Katalog przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty, zaś obowiązek ich uprawdopodobnienia spoczywa na wnioskodawcy. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem aktu, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia. Jak przyjęto w orzecznictwie, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wyrównana przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia.
W ocenie Sądu, wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżąca nie wykazała, że zachodzi w stosunku do niej niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody materialnej lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Skarżąca we wniosku w ogóle nie podała okoliczności wskazujących na spełnienie wyżej wymienionych przesłanek wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżąca nie przedstawiła żadnych dokumentów obrazujących aktualną kondycję finansową spółki. W istocie uzasadnienie wniosku i argumenty tam przedstawione odnoszą się do [...] "[...]" Spółki [...].
Podkreślić należy, że wniosek musi zawierać uzasadnienie i uzasadnienie to powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Jak już wyżej wspomniano skarżąca w ogóle nie uzasadniła, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje skutki określone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Na poparcie wniosku o wstrzymanie wykonania zakwestionowanej decyzji skarżąca nie przywołała żadnych konkretnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać, że istnieje niebezpieczeństwo powstania szkody i spowodowania wobec niego trudnych do odwrócenia skutków. Brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego ocenę.
Z tych przyczyn, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.