Dnia 25 lutego 2009 roku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz M. Geremek Sędziowie Protokolant po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2009 roku przy udziale na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Miasta na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia odrzucić skargę /-/ T. M. Geremek
Pismem z dnia 23 grudnia 2008 roku Prezydent Miasta wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o odrzucenie skargi, uzasadniając, iż organ I instancji nie ma w niniejszej sprawie interesu prawnego. Nałożenie na organ samorządu terytorialnego zadań z zakresu administracji publicznej nie można utożsamiać z posiadaniem interesu prawnego. Ponadto powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, wywodzi SKO, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadminsitracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy zasygnalizować, że decyzja organu I instancji w niniejszej sprawie została wydana przez Prezydenta, a nie przez Urząd Miasta, wskazany w pieczęci nagłówkowej decyzji. Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) organami gminy są: rada gminy, wójt, burmistrz, prezydent miasta. Organ administracji publicznej to człowiek, bądź grupa ludzi (w przypadku organu kolegialnego) znajdujący się w strukturze organizacyjnej państwa lub samorządu terytorialnego, powołany w celu realizacji norm prawa administracyjnego, w sposób i ze skutkami właściwymi temu prawu, działający w granicach przyznanych mu przez prawo kompetencji (zob. m.in. J. Boć, Prawo administracyjne, Kolonia Limited 2005. s. 137). Urząd zaś, to jedynie zorganizowany zespół osób przydatny organowi administracyjnemu do pomocy w wykonywaniu jego funkcji (np. urząd wojewódzki, urząd miasta, ministerstwo). Należy zauważyć, że zgodnie z art. 107 § 1 Kpa decyzja winna zawierać m.in. oznaczenie organu administracji, a nie urzędu, czy innej jednostki pomocniczej, organizacyjnej gminy. Artykuł 39 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym przyznaje organowi wykonawczemu gminy (m.in. prezydentowi miasta) pozycję organu administracji, choć przepis ten nie stanowi dostatecznej kompetencji do wydawania decyzji administracyjnych, niezbędne jest bowiem wyraźne upoważnienie wynikające z przepisów prawa materialnego. Z kolei art. 39 ust. 2 ww. ustawy stanowi przypadek dekoncentracji wewnętrznej, polegającej na możliwości udzielenia przez organ administracji (tutaj Prezydenta) upoważnienia swoim zastępcom lub innym pracownikom urzędu do wydawania aktów administracyjnych (nie tylko decyzji) w imieniu organu. Niemniej jest to jedynie sposób wykonywania (realizacji) kompetencji administracyjnych przyznanych wójtowi (prezydentowi) i nie skutkuje pozbawieniem ich statusu organu wykonawczego. Kompetencje wynikające z art. 39 ust. 2 przysługuje jedynie organowi wykonawczemu gminy (zob. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2001r., sygn. IV SA 785/99, Lex Polonica). Na koniec powyższych wyjaśnień Sąd wskazuje, iż decyzje wydawane przez pracowników z upoważnienia wójta powinny zawierać podstawę prawną, z której wynika upoważnienie dla danej osoby, oznaczenie właściwego organu (będzie nim nadal wójt, burmistrz, prezydent) oraz podpis upoważnionej osoby z oznaczeniem, że działa "z upoważnienia Prezydenta Miasta X". Powyższy pogląd znajduje poparcie w doktrynie, B. Adamiak podkreśla, że pracownik urzędu gminy upoważniony do wydania decyzji wymienia jako organ administracji wójta gminy, a nie gminę (zob. B. Adamiak, O podmiotowości organów administracji publicznej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Pip 2006, nr 11, s.51)